Ημέρα των Ποντίων. Ημέρα μνήμης χαμένων (προσωρινά) πατρίδων. Ημέρα μνήμης σφαγών, βιασμών, λεηλασιών, καταστροφών. Και ακολούθησε η ξενητιά, ο μακρύς δρόμος της προσφυγιάς, η αναζήτηση μιας νέας ζωής.
Οι Πόντιοι απεδείχθησαν άνθρωποι δραστήριοι, εργατικοί,
ικανοί. Δημιούργησαν από το μηδέν. Άνθρωποι πιστοί, θεοσεβούμενοι,
οικογενειάρχες, συνήθως πολύτεκνοι.
Βέβαια δεν λείπουν και μεταξύ των Ποντίων οι εξαιρέσεις, με
άτομα χαλαρότερης ηθικής, άτομα οκνηρά, άτομα χωρίς ίσως φραγμούς. Εξαιρέσεις όμως που δεν μπορούν να αλλοιώσουν την γενική εικόνα των Ποντίων.
Και τι συγκυρία. Ήρθε το μουσικό πανηγυράκι της Eurovision όπου ένα κοριτσάκι
22 ετών με θάρρος, με ψυχή και με ευγενή φιλοδοξία μας έδειξε τι σημαίνει
πείσμα για επιτυχία, μας έδειξε τι θα πει Ελλάδα και ανέβηκε στις κορυφές της ψυχής
των ανθρώπων όλων. Με ένα τραγούδι ύμνο, χρησιμοποιώντας μόνον τη φωνή της και
όχι τα συνοδά ξεβρακώματα (ας μου επιτραπεί η λέξη) των περισσοτέρων σήμερα
αοιδών, αλλά και νεαρών της ηλικίας της και ακόμη μεγαλύτερων ακόρεστων κυριών.
Ήταν το καλύτερο δώρο για τους Ποντίους και την Ελλάδα. Μπράβο
στην κοπέλα και τη συνολική παρουσία της.