ΚΑΝΤΙΝΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ούτε ένας πελάτης έστω

έρημη παραλία

έρημη καντίνα

ΡΟΗ (ΑΤΑΚΤΗ) ΛΕΞΕΩΝ

ΚΙ ΟΜΩΣ Σ΄ΑΓΑΠΗΣΑ

Ναι, είναι δυνατόν

Σ’ αγάπησα

Πότε;  Έχει σημασία;

Έχουν τα χρόνια σημασία;

Μετρά το νούμερο ή η ψυχή;

Σ’  αγάπησα

Βαθιά, ατέλειωτα

Η πρώτη και η τελευταία

Η αρχή και το τέλος

Μου ‘δωσες πολλά

Σου τα ‘δωσα όλα

Μου έκλεψες τα πάντα 

Χαλάλι σου

Χωρίς εσένα ο θάνατος

Μαζί σου πεθαίνω κάθε μέρα

Σ’ αγάπησα

Ήμουν μωρό όταν σε είδα

Μπροστά μου αγέννητη

Ήσουν η μοίρα μου

Το πεπρωμένο που δεν ξέφυγα

Που το περίμενα

Χρόνια ολόκληρα

Και ήρθες

Λίγο αργά, όμως ήρθες

Σε κοίταζα ώρες, επίμονα

Ναι, ήσουν εσύ, η αγέννητη

Ήρθες εμένα να ξαναγεννήσεις 

Μη φύγεις, μείνε εδώ

Για πάντα

Στα πόδια σου η ψυχή μου όλη

Τι άλλο να δώσω;

Το όποιο τίμημα βαρύ

Η αγάπη μία και μοναδική

Εσύ η αρχή

Εσύ και το τέλος.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

Οι Άγγλοι ψήφισαν σωστά.

Το ίδιο σωστά είχαμε ψηφίσει κι εμείς πέρισυ. Όμως οι πολιτικοί μας αποφάσισαν αλλοιώς.

Η Ευρώπη δεν χάνεται σήμερα αλλά αν θέλει να διατηρηθεί αύριο, πρέπει να αναδιοργανωθεί ριζικά. Ειδάλλως το όνειρο θα γίνει όνειρο απατηλό.

ΕΞΩ Ή ΜΕΣΑ ;

LEAVE or REMAIN ?

Θα διάλεγα το πρώτο (Brexit).  Η Ευρώπη με τη σημερινή μορφή και με τις σημερινές πολιτικές της ηγεσίες (παντελώς ανάξιες και μικρού διαμετρήματος) δεν φαίνεται να μπορεί να εξελιχθεί άλλο. Χρειάζεται όραμα, έμπνευση, μεγαλοσύνη ανοιχτά μυαλά. Χρειάζεται ΗΓΕΤΕΣ.

Αν οι Βρετανοί αποφασίσουν να εξέλθουν, ίσως αυτό αποτελέσει το εκλυτικό αίτιο για μια πλήρη αναδιοργάνωση. Με πρώτο και καλύτερο την αποπομπή όλων αυτών των απολιθωμένων ανθρωπάκων που παριστάνουν τους προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς κλπ κλπ.

Ας τολμήσουν οι Βρετανοί.

ΠΑΡΓΑ

Γαληνεύοντας στην Πάργα

Πόσο μπορείς όμως να γαληνέψεις με το πλήθος αυτό (7 μμ);

Και όταν σε όλη την πόλη γίνεται το αδιαχώρητο;

Τα παράπονα σας φυσικά στον δήμαρχο

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ

Συζήτηση (πραγματικό συμβάν) μεταξύ δυο ιατρών:

Προ ημερών ο Α συνάντησε έναν συνάδελφο Β στο δρόμο. Αφού είπαν τα νέα τους, ο Β έκανε τη διαπίστωση:

"συνταξιούχος τώρα ε; πως νοιώθεις;"

"μια χαρά" του απάντησε  ο Α  "καλύτερα από πρώτα".

"μπα.. δεν νομίζω", λέει ο Β,  "όταν βγαίνεις στη σύνταξη, απλά περιμένεις τον θάνατο".

Τον κοίταξε περίεργα ο Α (ο φίλος του ήταν πολύ μεγαλύτερος του):

"μα εσύ είσαι πολλά χρόνια συνταξιούχος" του είπε

"ναι αλλά εγώ κάνω ιατρείο, πρωί βράδυ" απαντάει.

Τον χαιρέτησε χωρίς να πει τίποτε κι έφυγε.

Τι μπορεί κανείς να συμπεράνει;

Ο άνθρωπος (ο Β) ήταν ήδη πεθαμένος (ίσως κι από τα νιάτα του) αλλά δεν μπορούσε να το αντιληφθεί. Όταν  όλη σου τη ζωή δουλεύεις νυχθημερόν και όταν στη σύνταξη σου συνεχίζεις το ίδιο, τότε δεν ζεις αλλά απλά λαθροβιώνεις.  Διέρχεσαι την κοιλάδα της ζωής χωρίς να αντιληφθείς ούτε την αρχή ούτε το τέλος. Χωρίς να αντιληφθείς τι υπάρχει δίπλα σου. Δεν γεύεσαι τίποτε από την εύφορη γη. Βαδίζεις τον ατέρμονα δρόμο της μιζέριας και της ρουτίνας. Κι όταν έρχεται το τέλος, αναρωτιέσαι: μα πως; εγώ; δεν πρόλαβα. Δεν κατάλαβα. Πότε; 

Ποτέ φίλε μου. Ποτέ δεν θα καταλάβεις το τέλος. Γιατί δεν κατάλαβες ούτε την αρχή.  Το ενδιάμεσο δεν το συζητάμε, πέρασε ως να μην υπήρχε. Δεν έχεις απολαύσει τίποτε από όσα προσφέρει η ζωή.

Δυστυχώς το τέλος είναι σκληρό για όλους μας. Και ακόμη πιο σκληρό γι αυτούς που δεν συμβιβάστηκαν με την ιδέα ότι όλα είναι σύντομα και προσωρινά και ότι ζωή δεν είναι μόνο η δουλειά και η συσσώρευση πλούτου.

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Το πεπρωμένο είναι κάτι που υπάρχει. Και υπάρχει για κάθε άνθρωπο. Το πεπρωμένο καθορίζει ουσιαστικά τη ζωή και την πορεία του ανθρώπου. Είναι κάτι από το οποίο δεν μπορεί αυτός να ξεφύγει. Πόσα παιχνίδια παίζει η μοίρα ώστε να καταλήξει στην πορεία που αυτή έχει προδιαγράψει!

Πολλές φορές ο άνθρωπος αγνοεί τα σημάδια, δεν αντιλαμβάνεται την πορεία, δεν συνδυάζει γιατί έγινε αυτό ή το άλλο.

Ορισμένες φορές όμως γίνεται αντιληπτή η συνάντηση με τη μοίρα. Κι αν το παιχνίδι της μοίρας είναι ευεργετικό, τότε η αντίληψη δημιουργεί έκρηξη. Είναι η στιγμή που όλοι οι παράγοντες, όλες οι παράμετροι συγκλίνουν και αντιλαμβάνονται ο ένας τον άλλον, η μία την άλλη. Στη συνέχεια επέρχεται η γαλήνη και η σύμπλευση με τη μοίρα και το πεπρωμένο.

Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, όπως πολύ ορθά και φιλοσοφικά πίστευαν οι πρόγονοι μας.

ΗΓΕΣΙΑ;

Κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει.

Γνωστή και σοφή ρήση. 

FOTO

Η μοναξιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη φύση.

SOME THOUGHTS

Ξημέρωσε και σήμερα χωρίς πνοή

Ο ουρανός έσταζε

Σταλαγματιές βροχής κυλούσαν

Aργά, σταθερά, σαν δάκρυα στα μάτια

Σιγά-σιγά γινότανε

Ποτάμι, λίμνη, θάλασσα

Και η ψυχή θαρρείς να κολυμπούσε

Στ΄απόνερα της θολούρας

Να σκίσει την ομίχλη του πρωϊνού

Να βγεί στο ξέφωτο της ελπίδας

Να βρει τί; 

ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ Β. ΕΛΛΑΔΑ