ΠΟΣΟ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ;

Αφού φτάσαμε στο σημείο να ξυλοκοπείται υψηλόβαθμος αξιωματικός της Αστυνομίας στο δρόμο, πόση ασφάλεια μπορεί να νοιώθουμε εμείς οι απλοί πολίτες;

Και αν δεν μπορούν να προστατεύσουν οι αστυνομικοί τους προϊσταμένους τους, πως θα προστατεύσουν τον κόσμο;

Που βαδίζουμε άραγε;

ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ "Η ΕΛΛΑΣ"

Πόσο ξέφραγο αμπέλι μπορεί να γίνει  ακόμα η χώρα μας;

Μετά 3 ώρες θυμήθηκαν τον ταχυπλοούντα γέροντα οι αρχές.

Μετά 9 ημέρες εμφανίστηκε η τέταρτη επιβαίνουσα του ταχυπλόου.  Ήταν σπίτι της λέει και θρηνούσε. Κανείς δεν την έψαξε. Μήπως την ήξεραν κιόλας;

Όχι μυρίζει η υπόθεση άλλα ΟΖΕΙ επικινδύνως. 

Τους αγνώστους εμποράκους και μικροαπατεώνες τους πιάνουν αμέσως. Τους μεγαλοσχήμονες ημετέρους και τους χρωστούντες εκατομμύρια γιουρο δεν τους ενοχλεί κανείς.

Όσο για την άδεια, γιατί παριστάνουν όλοι τις παρθένες που δεν γνωρίζουν; Μα εδώ και πολλά χρόνια έτσι γίνεται και στις άδειες αυτοκινήτων. Πάει κάποιος από τη σχολή οδηγών τα χαρτιά και οι γιατροί δίνουν τις βεβαιώσεις. Για 10 € οι "γιατροί" αυτοί δίνουν πιστοποιητικά και καταπατούν τον όρκο τους. Γιατί όμως αυτόν που έπιασαν απλά του διέκοψαν τη σύμβαση; Γιατί δεν του αφαίρεσαν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος; Να δούμε θα ξανάδινε άλλος  πλαστό πιστοποιητικό;

Ελλάς το μεγαλείο σου! 

Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Σήμερα «θα έχουμε μαζί μας τον Τρύφων Αλεξιάδη» και «θα μας απασχολήσει η πλήρη σύνταξη» κι αν αυτός που θα την πάρει θα μπορεί «να πάει στους Παρθένους Νήσους».

Ακούστηκαν στην τηλεόραση. Και άμα κάτσεις όλη μέρα εκεί θα ακούσεις πολλά.

Έχουν ξεσκίσει τη γλώσσα μας. Την έχουν βιάσει, παραβιάσει, κατά φύσιν και παρά φύσιν. Οι αγράμματοι, οι ανεγκέφαλοι. 

Θα μου πεις, εδώ γέμισε το διαδίκτυο όπου ο "πάσα ένας" μπορεί να γράφει όπως θέλει και ό,τι θέλει και να δηλώνει ότι θέλει. Και βλέπεις γλωσσικά ανοσιουργήματα να αναγορεύονται σε καλλιτεχνήματα ολκής. Τόση γνώση έχει ο γράφων ανάλογη και ο αναγνώστης φυσικά.

Άλλο όμως το διαδίκτυο και άλλο η τηλεόραση που έχει καταντήσει η μεγάλη του γένους σχολή και από κει εκπαιδεύονται οι πάντες.  Δεν θα έπρεπε να επιλέγονται τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι προσκαλούμενοι εκεί; Τι περιμένει όμως κανείς; Όταν σε υψηλές κρατικές θέσεις υπάρχουν (ας μη τους πούμε αγράμματους) ημιαγράμματοι. Όταν τα μηδενικά προσόντα κατόρθωσαν να επιπλεύσουν και να κυριαρχήσουν της έρημης αυτής χώρας,  πως να διδάξουν την αξιοκρατία, τη γλώσσα και την όποια αρχή; Δεν τους συμφέρει. Ένας αμόρφωτος λαός χειραγωγείται και ελέγχεται πολύ εύκολα. Και φυσικά η εξουσία κατακτάται πιο εύκολα σε έναν τέτοιο λαό. 

Φανταστείτε τώρα το μέλλον αυτής της χώρας: σταδιακή εκφύλιση της γλώσσας, βαθμιαία απομάκρυνση από τη θρησκεία, αποβολή κάθε ηθικής και πνευματικής αρχής και αξίας. Σ΄ αυτά προσθέστε την όλο και αυξανόμενη εισβολή προσφύγων, μεταναστών κλπ (ένας υπουργός μίλησε για κίνδυνο άλλων 180.000 προσφύγων) με όλο και περισσότερα δικαιώματα (εκεί τα δίνουμε απλόχερα, στους δικούς μας τα στερούμε, επίσης απλόχερα). 

Που θα καταντήσει η χώρα; Και όποιος μιλήσει για φασιστικές ιδέες, καλύτερα να σκεφτεί ότι το ίδιο φασιστικό είναι να σου επιβάλλουν την αμορφωσιά, την αναξιοκρατία, την αθεϊα, την ομοφυλοφιλία, τη διαστροφή, το έλασσον. 

ΕΧΙΝΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

Ένα σχετικά απομονωμένο κεφαλοχώρι  του νομού Ξάνθης. Το μεγαλύτερο πομακοχώρι.   Οι άνθρωποι ομιλητικοί και φιλόξενοι. Παντού διάχυτη η τουρκική συνείδηση.

Όμως οι κάτοικοι ζουν στην Ελλάδα και όφειλαν να έχουν καλύτερη διάθεση για τη χώρα αυτή. Που ουσιαστικά είναι η πατρίδα τους. Τόσοι και τόσοι  γεννήθηκαν εδώ.

Θα μου πεις, η Ελλάδα τους φέρθηκε άσχημα. Μα σε εμάς φέρθηκε καλύτερα; Τι να κάνουμε όμως; Τα παιδιά μας όσα μπορούν φεύγουν έξω. Η χώρα απογυμνώνεται. Ο νεποτισμός και η αναξιοκρατία δυστυχώς δεν πρόκειται να εκλείψουν, όποια κυβέρνηση κι αν έρθει. Γιατί τις κυβερνήσεις τις κάνουν οι άνθρωποι. Και δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι τέτοιοι είμαστε ή τέτοιους μας έκαναν.

Παρεξήγησα αρχικά τους νέους που έτρεχαν πάνω κάτω στον ένα δρόμο του χωριού με τα μοτοσακό ή και με τα αυτοκίνητα. Ακόμη και πολύ νέα παιδιά. Από την άλλη, σκέφτηκα: πως θα εκτονωθεί ο νέος σ' ένα τόσο κλειστό και πιθανόν αυστηρό περιβάλλον;

Οι άνθρωποι εκεί θέλουν βοήθεια. Το κράτος έπρεπε να τους αγκαλιάσει. Θα τους κέρδιζε σίγουρα. 

Δεν μπορώ φυσικά να βγάλω συμπεράσματα με μια σύντομη επίσκεψη, αλλά θα στηριχτώ στο βλέμμα. Ανάλογο είδα μόνο στην Ινδία. Καθαρό, και φιλόξενο. Θα έλεγα και ελπιδοφόρο παρά τις σκιές πίκρας που περιπλανιώνται μέσα του.

ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ;

Κάθε άτομο είναι πρώτα θύμα του εαυτού του.

Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ

Όπου στρίψεις κι όπου σταθείς απάτες, φοροδιαφυγή, κλοπές κλπ κλπ. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.

Στη Σουηδία παραιτήθηκε υπουργός γιατί της βρήκαν ελάχιστη ποσότητα αλκοόλ στο αλκοτέστ.
Εδώ ίχνος τσίπας (όχι τσίπρας) σε κανέναν.

Στην χώρα της αρπαχτής και της λαμογιάς τιμωρούνται μόνον οι μικροί μικροί, δεν ευθύνεται κανείς για τη λεηλασία ενός ολόκληρου λαού και για την καταστροφή δύο τουλάχιστον γενιών και όλα βαίνουσι καλώς όπως λέγαν οι παλαιότεροι που γνώριζαν και ελληνικά. Ετούτοι δω έχουν αλώσει και τη γλώσσα.

Πιστεύει κανείς σε βελτίωση; Ποια βελτίωση; Μετά και το τραγικό συμβάν στην Αίγινα να δούμε αν θα πάρουν μέτρα. Παντού θα έπρεπε να υπάρχουν σηματοδοτημένες περιοχές για τους λουόμενους και για την κυκλοφορία ταχυπλόων. Υπάρχουν; Σε μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Χαλκιδική δεν υπήρχε καν ναυαγοσώστης. Δεν έπρεπε; Σε διαμαρτυρία προς το ξενοδοχείο αλλά και προς την αστυνομία,  κάποιου πελάτη, μόνο που δεν τιμωρήσανε τον πελάτη.

Και μια απορία. Τόσα είπαν  οι ειδήσεις για το σημερινό συμβάν. Τίποτε δεν ακούστηκε όμως για τον χειριστή  ή ιδιοκτήτη του ταχυπλόου. Ποιος ήταν; Ποιος οδηγούσε; Τι δήλωσε;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΙ

Η διαφορά μεταξύ φτωχών και πλουσίων χωρών δεν έγκειται στην ηλικία της χώρας. Aυτό αποδεικνύεται από χώρες  όπως η Ινδία και η Αίγυπτος, που έχουν ιστορία 2000 χρόνων όμως είναι φτωχές. Από την άλλη ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, που πριν από 150 χρόνια ήταν άνευ σημασίας, σήμερα είναι ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες.

Η διαφορά μεταξύ φτωχών και πλούσιων χωρών δεν έγκειται στο  φυσικό πλούτο που διαθέτουν.  Η Ιαπωνία είναι χώρα περιορισμένης έκτασης, κατά 80% ορεινή, ανεπαρκής  για καλλιέργεια και  κτηνοτροφία, αλλά η οικονομία της είναι δεύτερη στον κόσμο. Η χώρα μοιάζει με ένα απέραντο πλωτό εργοστάσιο, που εισάγει πρώτες ύλες απ’ όλο τον κόσμο και εξάγει βιομηχανικά προϊόντα.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Ελβετία, η οποία δεν έχει φυτείες κακάου, έχει όμως την καλύτερη σοκολάτα στον κόσμο.  Παρ’ όλη τη μικρή της έκταση αυτή η χώρα έχει αναπτύξει την κτηνοτροφία και το έδαφός της καλλιεργείται 4 μήνες το χρόνο.  Σα να μην ήταν αυτό αρκετό, παράγει γαλακτοκομικά προϊόντα αρίστης ποιότητας.  Είναι μια χώρα που εκπέμπει μια εικόνα ασφάλειας, τάξης και μόχθου.

Πού έγκειται λοιπόν η διαφορά;

Η διαφορά έγκειται στη στάση των ανθρώπων όπως αυτή έχει διαμορφωθεί δια μέσου των ετών από την παιδεία και την κουλτούρα (καλλιέργεια). 

Αναλύοντας τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες βρίσκουμε ότι η πλειονότητα των ανθρώπων ακολουθεί τις ακόλουθες αρχές στη ζωή της: 

• Ηθική ως βασική αρχή
• Ακεραιότητα
• Υπευθυνότητα
• Σεβασμός προς τους νόμους και τους κανόνες
• Σεβασμός των δικαιωμάτων των συμπολιτών τους
• Αγάπη για την εργασία
• Αγώνας για αποταμίευση και επένδυση
• Βούληση για πολύ μεγάλη δράση
• Ακρίβεια

Στις φτωχές χώρες μόνο μια μικρή μειονότητα ακολουθεί αυτές τις βασικές αρχές στην καθημερινή της ζωή.  Δεν είμαστε φτωχοί επειδή έχουμε έλλειψη πρώτων υλών ή επειδή η φύση είναι σκληρή απέναντί μας.

Είμαστε φτωχοί επειδή μας λείπει η σωστή στάση. Μας λείπει η βούληση να συμμορφωνόμαστε και να διδάσκουμε αυτές τις λειτουργικές αρχές των πλούσιων και αναπτυγμένων κοινωνιών.

ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΟΡΓΑΣΜΟΥ

Ολίγον επιστημονικό το κείμενο, αλλά πρόκειται για νεοαποκτηθείσα γνώση-θεωρία για τον οργασμό, ένα θέμα που αφορά ιδιαίτερα τις γυναίκες από τις οποίες περίπου το 30-50% δεν βιώνει τη λειτουργία αυτή.

Μια νέα μελέτη που συνέκρινε την εξέλιξη του οργασμού σε διάφορα είδη θηλαστικών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο οργασμός σε πρώτη φάση εξελίχθηκε για να ενεργοποιεί ορμονικά τη διαδικασία της ωορρηξίας και έτσι να διευκολύνει την αναπαραγωγή. Σταδιακά, ο ρόλος αυτός κατέστη περιττός, αλλά ο οργασμός παρέμεινε και απέκτησε ένα νέο κεντρικό ρόλο στο ίδιο το σεξ. 

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Yale, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Journal of Experimental Zoology -Molecular and Developmental Evolution», εστίασαν σε ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που συνοδεύει τον θηλυκό οργασμό: στην έκκριση προλακτίνης και ωκυτοκίνης από την υπόφυση. Σε ορισμένα θηλαστικά μέχρι σήμερα αυτό παίζει ρόλο-κλειδί στην απελευθέρωση των ωαρίων από την ωοθήκη. Αλλά στις γυναίκες, στους πιθήκους και σε άλλα θηλαστικά ο κύκλος ωορρηξίας δεν εξαρτάται πια από τη σεξουαλική δραστηριότητα. Επίσης, δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στη συχνότητα οργασμού μιας γυναίκας και στον αριθμό των παιδιών που γεννά. Όμως σε άλλα θηλαστικά (π.χ. γάτες, κουνέλια κ.α.) η ωορρηξία συνεχίζει να προκαλείται όχι ανεξάρτητα αλλά σε συνάρτηση με τη σεξουαλική επαφή με το αρσενικό και την πρόκληση οργασμού.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αρχικά η ωορρηξία προκαλείτο αποκλειστικά από το σεξ με το αρσενικό και τον συνακόλουθο οργασμό του θηλυκού. Στη συνέχεια  - πριν περίπου 75 εκατομμύρια χρόνια- εξελίχθηκε η αυθόρμητη και κυκλική ωορρηξία, άσχετα με το σεξ, στον κοινό πρόγονο των πρωτευόντων και των τρωκτικών. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι αρχικά η κλειτορίδα βρισκόταν εντός του κόλπου, με αποτέλεσμα ο άμεσος ερεθισμός της να διευκολύνει ορμονικά τον οργασμό. Αργότερα, όταν ο οργασμός αποσυνδέθηκε από την αναπαραγωγή, η κλειτορίδα σε πολλά είδη (και στον άνθρωπο) μετατέθηκε ανατομικά έξω από τον κόλπο. 

                                                                                                           Science, August 2016

ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΛΠ

Μεγάλο το άρθρο αλλά αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κάποιος.

του ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 7-08-2016

Δωσίλογος η πολιτική της αγλωσσίας

Η ​​κοινή και κοινωνούμενη πείρα βεβαιώνει ότι η ανάπτυξη μιας χώρας, η ευζωία των πολιτών, είναι συνάρτηση όχι πρωτίστως του κατά κεφαλήν εισοδήματος αλλά πρωτίστως του επιπέδου ποιότητας της ζωής. Οτι η ποιότητα της ζωής είναι συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, όχι της καταναλωτικής ευχέρειας. Και δείχτης της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, σε όσες χιλιάδες χρόνια διαρκεί η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η γλώσσα: η διεύρυνση των δυνατοτήτων (πλούτος του λεξιλογίου και εύκαμπτη όσο και διαυγής συντακτική δομή) της γλωσσικής εκφραστικής.

Κοινότοπες διαπιστώσεις, τετριμμένες. Αυτονόητες όσους αιώνες το πολιτισμικό «παράδειγμα» (ο κοινός τρόπος του βίου και η νοηματοδότησή του) δεν ήταν στεγανά ιστορικο-υλιστικό. Οσο δεν είχε ακόμα «παγκοσμιοποιηθεί» ο θρίαμβος του διδύμου Ανταμ Σμιθ-Καρλ Μαρξ, δηλαδή ο ολοκληρωτισμός του «Διαφωτισμού», ο πρωτογονισμός του ατομοκεντρισμού. Οι κοινωνίες που γέννησαν το εφιαλτικό δίπολο (τη μεταποίηση της συλλογικότητας ή σε «κολεκτίβα» ή σε «αγορά») είχαν θητεύσει για αιώνες στον θρησκευτικό ατομοκεντρισμό: της ατομικής «πίστης», της ατομικής «ηθικής», της ατομικής «σωτηρίας». Γι’ αυτό και είχαν προλάβει να γεννήσουν και «αντισώματα» στην εγωτική ιδιοτέλεια: θεσμικά χαλινάρια και κατεστημένες «νοο-τροπίες» που να τιθασεύουν (κάπως) την ενορμητική φιλαυτία, τη βουλιμική αρχομανία, τον ακόρεστο ναρκισσισμό: Γέννησαν τον ρωμαιοκαθολικό νομικισμό, την προτεσταντική Ηθική και, αργότερα, τους κώδικες (μάλλον ευχετήριους) κατασφάλισης των «ατομικών δικαιωμάτων».

Η γλωσσική εκφραστική αυτών των κοινωνιών, καταγωγικά διαμορφωμένη για να εξυπηρετεί «την χρείαν» (όχι την «πολιτικήν κοινωνίαν»), ελάχιστα επηρεάστηκε από την παγκοσμιοποίηση του Ιστορικού Υλισμού – τη διεθνοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον ολοκληρωτισμό των «Αγορών». Συρρικνώθηκε η γλωσσική εκφραστική σε μία και μόνη, λατινο-γερμανικού μείγματος λαλιά, την αγγλική, που κάθε λαός του πλανήτη παραμορφώνει κατά το κέφι του την προφορά της, σώζοντας (παραδόξως) τη χρηστική της δυναμική.

Η ελληνική ήταν μια διεθνοποιημένη γλώσσα, «κοινή» στην ελληνο-ρωμαϊκή «οικουμένη», για πολλούς αιώνες. Κοινή σε ένα πολιτισμικό «παράδειγμα» κοινωνικοκεντρικό (τουλάχιστον στις στοχεύσεις του), στους αντίποδες του ατομοκεντρικού της μετα-ρωμαϊκής (βαρβαρικής τότε) Δύσης.

Το κοινωνιοκεντρικό «παράδειγμα» καταλύθηκε με τη συνδυασμένη δράση (το πάθος-μένος) Σταυροφόρων και Οθωμανών. Και, τέσσερις αιώνες μετά, η ελάχιστη χούφτα απελευθερωμένων Ελλήνων υποτάχθηκε στους όρους του «έθνους-κράτους» (που συμπύκνωνε τον τρόπο - πολιτισμό του ατομοκεντρικού «παραδείγματος»). Οι συνέπειες για την ελληνική γλώσσα ήταν μοιραίες: Για δυο ολόκληρους αιώνες οι Ελληνόφωνοι βιάζουμε τη γλώσσα μας να εξυπηρετήσει τις εντελώς αντίθετες ανάγκες, τις ατομοκεντρικές, από τις ανάγκες τις κοινωνιοκεντρικές που γέννησαν την ίδια και τον μοναδικό πραγματικά εκφραστικό της πλούτο.

Μιλάμε σήμερα για συντελεσμένη μακάβρια καταστροφή: Το νοηματικό περιεχόμενο (βιωματικό φορτίο) πολύτιμων λέξεων έχει αλλοιωθεί ή διαστραφεί. Λέμε «δημοκρατία» και εννοούμε την καλοστημένη απάτη διαχείρισης εντυπώσεων την επιλεγόμενη «αντιπροσωπευτικό σύστημα». Λέμε «αλήθεια» και εννοούμε την ορθότητα της πληροφορίας, όχι την προφάνεια της κοινωνούμενης εμπειρίας. Λέμε «πίστη» και εννοούμε ατομικές πεποιθήσεις, όχι αμοιβαιότητα εμπιστοσύνης. Λέμε «ελευθερία» και εννοούμε δικαίωμα εγωτικών επιλογών ή συνδικαλισμένης αυθαιρεσίας, όχι το (κορυφαίο για τον άνθρωπο) άθλημα απεξάρτησης από τυφλά ένστικτα και ενορμήσεις. Λέμε «διάλογο» και εννοούμε παράλληλους μονολόγους. Λέμε «πρόσωπο» και καταλαβαίνουμε απρόσωπο άτομο, λέμε «έρωτας» και καταλαβαίνουμε «σεξ» – απειράριθμα τα ανάλογα εκτρωματικά.

Η Ελλάδα χωρίς γλώσσα που να κομίζει την πολιτισμική διαφορά των Ελλήνων (να την κομίζει όχι σαν μουσειακό παρελθόν αλλά σαν επικαιρική πρόταση με πανανθρώπινη εμβέλεια – αντιπρόταση στον ιστορικο-υλιστικό εφιάλτη) είναι αναπότρεπτο να υποταχθεί στο «μοντέλο» Ταϋλάνδης, Μαλαισίας, Γεωργίας, Ρουμανίας: Το μεροκάματο, για όσους αρνηθούν την προσφυγιά, ισοδύναμο με φυσική εξόντωση. Και η αγγλωσία δοκιμασμένη συνταγή εξαθλίωσης των μαζών, υποταγή τους σε σωστικά «μνημόνια» – μαζί με κατάργηση βαθμολογίας και εξετάσεων, δηλαδή με την εκδοχή της αριστείας ως «ρετσινιάς». Οι πολιτικές του υπουργείου Παιδείας, τα τελευταία σαράντα χρόνια, υπηρέτησαν, χωρίς εξαίρεση, τη δρομολογημένη επιδίωξη (ας ελπίσουμε, ανεπίγνωστα).

Η καταστροφή της γλώσσας συνεχίζεται αδυσώπητη – κάθε μέρα υπάρχουν τρεις έως πέντε εκφωνητές ή ανταποκριτές ή σχολιαστές στα κανάλια που θα έπρεπε να απολυθούν αυθημερόν για την αγραμματοσύνη τους, και άλλοι τόσοι από πολιτικούς θώκους, γελοιωδέστεροι. Ακούμε φρικαλεότητες, όπως: «ο αναλογούν φόρος», «η πλήρη εφαρμογή», «τον επικεφαλήν» ή «του επικεφαλή», «αυτή τη στιγμή συνδράμουν στην κατάσβεση», «κάτι άλλο δεν παρατηρούμε μέχρι στιγμή», «τους υπαγάγει τώρα δωρεάν», «άνευ άδεια», «να μην εκτίθεται στον ήλιο υπέρ του δέοντος»…

Το πιο αδιάντροπο είναι η αυθαίρετη στρέβλωση της γλώσσας επειδή ο ρήτορας λογαριάζει κάποιους γραμματικούς τύπους σαν «καθαρευουσιάνικους» που μολύνουν την «προοδευτική» του εκφραστική. Ο κ. Τσίπρας, π.χ., υιοθετεί το ανύπαρκτο «έχει παράξει πλεόνασμα η κυβέρνηση» (το έχει παραγάγει του μοιάζει «συντηρητικό», ακατάλληλο για υπέρμαχους «της Αριστεράς και της προόδου». Για τον ίδιο λόγο, προφανώς, και ο κ. Σημίτης καταργούσε τη διάκριση «στιγμιαίου» και «διαρκούς»: έλεγε «η Ελλάδα πέρυσι παρήγε» – τον ενοχλούσε το «παρήγαγε».

Ενας φιλόλογος θα μπορούσε να εντοπίσει ευστοχότερες και πολυπληθέστερες ενδείξεις της καταστροφής που συντελείται, τα πολύ τελευταία χρόνια, στη γλώσσα των Ελλήνων. Με ιστορικές συνέπειες ασύγκριτα εφιαλτικότερες από αυτές της οικονομικής χρεοκοπίας, της χαμένης κρατικής ανεξαρτησίας, της διοικητικής διάλυσης, του κυρίαρχου κυνικού αμοραλισμού. Δύσκολο να πείσει κανείς γλωσσικά απαίδευτους κομματανθρώπους πού οδηγεί η σύγχυση οριστικού και υποτακτικού λόγου («θα υπάρξει επιδείνωση του καιρού», αντί, «θα επιδεινωθεί ο καιρός» – «να σε ευχαριστήσω, Ανδρέα», αντί, «σε ευχαριστώ Ανδρέα»).

Πού οδηγεί η κατάργηση των άρθρων (όπως σε γλώσσες υπανάπτυκτης εκφραστικής): «θα πάμε Μοναστηράκι», «μένω Αγρίνιο». Γιατί τα ρήματα εις -έω μεταποιούνται εις -άω: «ζητά», «παρακαλά», «προχωρά», «μιλά», «εξηγά», «οδηγά». Γιατί η «προοδευτική» εκδοχή απαιτεί να λέμε: «η μέθοδο», «η πρόοδο», «η λεωφόρο», «η ψήφο», «η είσοδο». Γιατί το ανατριχιαστικό, πασοκικό και συριζαίικο: «η πλήρη εφαρμογή», «η διεθνή εκτίμηση», «η επισφαλή λύση».

Αυτό που συμβαίνει με τη γλώσσα στην Ελλάδα θα είχε το ανάλογο αν η Σαουδική Αραβία αχρήστευε τις πετρελαιοπηγές της και η Νότια Αφρική τα αδαμαντωρυχεία της. Το πολιτικό μας προσωπικό αντιλαμβάνεται τη σύγκριση σαν εικόνα, συμβολικά. Δεν καταλαβαίνουν ότι η σύγκριση κυριολεκτεί.

POS

Έλεγχοι κεφαλαίων; Ηλεκτρονικές πληρωμές; Κυνήγι της φοροδιαφυγής; 
Καλά όλα αυτά, αλλά για ποιούς; Πάντα θα υπάρχουν λαμόγια που θα ξεφεύγουν. Δεν θα εύρισκαν στην Ελλάδα τρόπους να ξεγλιστρήσουν; Ακόμη και με τα pos βρήκαν τρόπους. Τερματικά σε άλλες χώρες. Φυγή κεφαλαίων. 

Τα πρόστιμα για μη χορήγηση αποδείξεων είναι αστεία. Οι ελεγκτές δεν τολμούν να πειράξουν τα μεγάλα μαγαζιά. Κυνηγάνε μόνο τα ψίχουλα. 

Πιστεύει κανείς ότι η χώρα μας θα βγει από την κρίση με όλα αυτά που γίνονται; Μάλλον θα ταλανιζόμαστε πολλά χρόνια ακόμη. Ωσπου να τελειώσουν τα έτοιμα ή τα μαύρα οπότε θα αποφασίσει ο λαός να εξεγερθεί.

Μέχρι τότε όμως θα έχουν καταστραφεί 2-3 γενιές της νεολαίας μας. 

   

ΜΑΖΙ - ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

Να είμαι μαζί σου και να μην είμαι μαζί σου 
είναι ο μόνος τρόπος που έχω για να μετρώ το χρόνο.

Jorge Luis Borges 

(1899-1986, Αργεντινός συγγραφέας)