ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ

Καθόμουν με ένα φίλο σήμερα. Υποτίθεται θα λέγαμε και καμιά κουβέντα. Μας άφησε όμως η τεχνολογία; Εγώ μιλούσα και ο φίλος έβλεπε στο κενό. Ή εβλεπε κάθε λεπτό το κινητό του. Χωρίς να μιλά. Κάτι θα περίμενε φαίνεται. Κάποια στιγμή πρόσεξα ότι κοίταγε επίμονα την οθόνη, που έγραφε ένα όνομα. Μάλλον το όνομα κοίταγε.  

Θυμήθηκα πριν πολλά πολλά χρόνια μια εκπομπή στο ραδιόφωνο (την άκουγε η μισή Ελλάδα): " ...Κι ύστερα ήρθε ο έρωτας..." λεγόταν.  Τελικά όλες οι εποχές παρόμοιο αντικείμενο έχουν. Αλλάζει η τεχνολογία. Τότε άκουγαν ράδιο, τώρα ψάχνουν οθόνες. Η ουσία είναι ίδια. Τα λεφτά, ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται - που λέει και η παροιμία. 

ΤΟ ΚΕΝΟ

Κενό. Το απόλυτο κενό. Πόσο διαρκεί; Ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Όχι πάντα όμως. Ενίοτε λοιπόν διαρκεί επί μακρόν. Το δεύτερο ερώτημα. Ποιον επηρεάζει περισσότερο αυτό το κενό; Μα φυσικά όχι τους επιφανειακά σκεπτόμενους και περιστασιακά δρώντες. Αυτοί βέβαια είναι και οι περισσότεροι. 

  

ΠΟΙΗΣΗ

Ποίηση!

Η λέξη από μόνη της σε μεταφέρει σε ονειρικούς κόσμους, σε εξωθεσμική γραφή, σε κάτι που ίσως δεν μπορείς να το αγγίξεις ή να το κατανοήσεις πλήρως.

Είναι ο τρόπος που μπορεί ένας άνθρωπος να καταγράψει ιδέες, αισθήματα, επιθυμίες πέρα και πάνω από κάθε κανόνα.

Είναι μια λέξη συνυφασμένη με ομορφιά και με κάλλος.

Πολλές φορές μη κατανοητή η ποίηση, αλλά πάντα άρρηκτα δεμένη με μια διακριτή ποιότητα του συγγραφέα-ποιητή. Μια διαφορετικότητα στη σκέψη και την όλη δομή του.

Κι αν από τα βάθη των αιώνων ξεπηδούν οι ποιητές που τα έργα τους μόρφωσαν και καλλιέργησαν μυριάδες ανθρώπων, ας φανταστούμε την αναγκαιότητα της ποίησης σήμερα. Τώρα που η τεχνητή νοημοσύνη επελαύνει και θα μας επιβληθεί καταργώντας κάθε ικμάδα του πνεύματος μας. Τώρα η ποίηση είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Πέρα από το ότι η ποίηση εξυπηρετεί κατ΄ εξοχήν αυτόν που την καλλιεργεί δίνοντας διέξοδο σε προσωπικά βιώματα και συναισθήματα, η ποίηση οδηγεί και τον αναγνώστη σε μια ευγενέστερη θεώρηση πραγμάτων και καταστάσεων. Μπορεί πολλές φορές να μην είναι πλήρως κατανοητά τα λόγια του ποιητή, να μην καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πεί, ωστόσο, νοιώθεις ότι συμμετέχεις σε μια μυστηριακή εκφορά του λόγου. Σε κάτι που σε  οδηγεί αλλού. Που μπορεί ενίοτε να εξαϋλώσει και τη δική σου σκέψη.

Αντισταθείτε στην τεχνοκρατική και αλγοριθμικά τυποποιημένη γραφή. Ας μη γίνουμε σειριακοί αριθμοί. Το μολύβι και το χαρτί ας είναι οι σύντροφοι μας και η ποίηση ας παραμείνει η μόνιμη ερωμένη του μυαλού μας.

TYXAIO

  

Ακόμη μια νύχτα λευκή

Χωρίς τη μορφή σου

Χωρίς το γέλιο σου

Χωρίς εκείνο το βλέμμα σου

Ακόμη μια νύχτα μοναχική.

ΛΕΥΚΑΔΑ

 

Για μια ήρεμη και γαλήνια νύχτα 

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

 

Σε ένα από τα γραφικά στενά του κέντρου της πόλης (στην καρδιά του κέντρου θα έλεγα) το κολλημένο αυτό χαρτί (δεν είναι γκραφιτι), αν και μουτζουρωμένο, έχει ένα έξυπνο μήνυμα.

ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

 

ΠΕΡΙ ΣΙΩΠΗΣ

 Κάπου διάβαζα πως υπάρχει σιωπή που αφουγκράζεται την καρδιά των ανθρώπων. Και θυμήθηκα τον φίλο μου που έγραφε : όταν η σιωπή βαραίνει ... σε ακούω καλύτερα. Μάλλον είχε δίκιο.

ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ ΦΕΓΓΑΡΙ

Προς το τέλος μιας ζεστής μέρας, όπως η σημερινή, ξέσπασε η καταιγίδα. Απότομη και δυνατή, όπως οι πάσης φύσεως καταιγίδες στη ζωή. Και ενώ περπατάς αμέριμνος ξαφνικά γίνεσαι μούσκεμα, "παπί" όπως λένε. Το περίεργο είναι ότι μέσα στην καταρρακτώδη αυτή βροχή φάνηκε ξαφνικά στον ουρανό ένα μεγαλόπρεπο φεγγάρι. Είναι λίγο πριν την πανσέληνο σήμερα. Περίεργο όντως το γεγονός της συνύπαρξης βροχής και φεγγαριού, αλλά  συνέβη γιατί μετακινήθηκαν παροδικά τα σύννεφα κι έτσι φάνηκε για λίγο η αρχόντισσα της νύχτας. Η σελήνη των ονείρων, των ευχών και των πόθων.