Η ΠΟΛΗ KAI H ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ

Δεν λέμε να γίνουμε Φινλανδία, Σουηδία ή Νορβηγία (που τέτοια χάρη-η πιο πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης). Όχι. Εκεί οι άνθρωποι ζουν χρόνια σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, οργανώθηκαν, έχουν οικονομικούς πόρους και αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις.

Εδώ δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιο καιρό. Όμως επί 10 ημέρες οι μετεωρολόγοι φώναζαν, προειδοποιούσαν. Και τί έγινε; ZERO. Ένα

ολοστρόγγυλο μηδενικό. Κανείς δεν είχε κινηθεί να πάρει κάποια στοιχειώδη μέτρα. 

Η Θεσσαλονίκη  εχθές ήταν σε μια τραγελαφική κατάσταση. Αρκεί να πω πως ε αυτοκίνητο και 1.15 ώρα για επιστροφή. Αυτό δεν ήταν μαρτύριο της σταγόνας, ήταν μαρτύγια μια απόσταση7-8 χλμ (πχ Αιγαίου-Πανεπιστήμιο) χρειάστηκαν 2.5 ώρες για να πάει κάποιος μριο του χιονιού. Θα μου πεις γιατί να πάει με αυτοκίνητο. Με τι άραγε; Με λεωφορεία που δεν υπήρχαν; Με ταξί που δεν εύρισκες;

Και ο κορυφαίος δήμαρχος μας, ο Μπουτάρης, που στις παρελάσεις των gay πρώτος και καλύτερος, τώρα ήταν άφαντος. Μήπως η Τροχαία ήταν παρούσα; Ούτε για ανέκδοτο. Μόλις φτιάξει ο καιρός θα βγουν πάλι στους δρόμους να κόβουν κλήσεις. Οι άθλιοι. Βέβαια κάπου ψάχναμε και τον άλλον πολιτικό άνδρα της πόλης. Τον περιφερειάρχη. Μάλλον ήταν στο τζάκι του μπροστά.

Να τους χαιρόμαστε όλους και να τους ξαναψηφίσουμε. 

Μας αξίζουν!