ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Φασαρίες για το αν τα προσφυγόπουλα πρέπει να μορφωθούν. Και να παρακολουθούν σε ελληνικά σχολεία.

Ναι, παιδιά είναι και αυτά. Γιατί όχι; Όμως ας σκεφτούμε. Τι παιδιά είναι; Νόμιμων μεταναστών; Που ήρθαν  να δουλέψουν στη χώρα μας; Μήπως είναι ορδές προσφύγων που για διαφόρους προσχεδιασμένους λόγους τους "φύτεψαν" στη χώρα μας; Μήπως οι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί καθόλου ότι βαλλόμεθα πανταχόθεν; Μήπως δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πτώχευση μας ήταν από μακρού προσχεδιασμένη; Και φυσικά τα όσα ακολούθησαν; Μήπως οι πολίτες αυτής της χώρας αραγμένοι ακόμη στην αποχαύνωση της τηλεόρασης και τα παιχνίδια του διαδικτύου δεν πήραν χαμπάρι ότι άρχισε να αμφισβητείται μεθοδικά και ζωηρά η κυριότητα μας στον μισό περίπου γεωγραφικό μας χώρο; Και εμείς βαυκαλιζόμαστε με ποιηματάκια, με παιχνιδάκια, με Κούληδες και με Αλέξηδες...

Ήρθαν και τα γεγονότα του Ωραιοκάστρου και επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Πότε συνέβη σε τροχαίο ατύχημα να εφορμήσουν οι περίοικοι και να τα κάψουν όλα; Όμως οι πρόσφυγες το έκαναν. Σε μια ξένη χώρα, όπου δεν έχουν στέγη, δεν έχουν χαρτιά, δεν έχουν τίποτε, και ζητούν άσυλο, αυτοί ξεσηκώθηκαν. Και τα έκαναν "γης μαδιαμ". Ποιοι; Οι βάρβαροι - διότι μόνον έτσι μπορεί κανείς να τους χαρακτηρίσει. Σε ποια άλλη χώρα θα τολμούσαν να το κάνουν αυτό; Θα τους είχαν φάει τα μπουντρούμια ή ο βυθός της θάλασσας. Το έκαναν εδώ όπου η αστυνομία έχει λάβει εντολές να μην τους ενοχλεί. Το ακούτε κύριοι υπερασπιστές των προσφύγων; 

Αυτά ίσως ακούγονται ρατσιστικά και διχαστικά. Δεν είναι όμως έτσι.

Ελάτε λίγο και από την απέναντι μεριά. Αν τα ελληνόπουλα βρισκόντουσαν υπό τις ίδιες συνθήκες σε κάποια από τις χώρες των εδώ προσφύγων, τι θα γινότανε; Θα τους περιέθαλπαν; Θα τους επιμόρφωναν; Θα άνοιγαν την αγκαλιά τους να τους περιθάλψουν; Δεν νομίζω. Θα μου πεις ότι και μεις πρέπει να κάνουμε το ίδιο όπως οι άλλοι;  Όχι. Αλλά... Πάντα υπάρχει ένα αλλά.

Αυτά σας τα λέει ένας άνθρωπος που έχει κάποια σχέση με την εκκλησία (έστω και κατ΄ εφαπτομένη), που βοηθά ανιδιοτελώς τους "πάσχοντες", που έχει προσφέρει του κόσμου τα ρούχα, τρόφιμα ακόμη και χρήματα. Καλά τα λέτε από το σπίτι σας εσείς. Πήγατε όμως ποτέ στην Ειδομένη με αυτοκίνητο φορτωμένο με ρούχα και τρόφιμα; Είδατε αυτά που εμείς δίναμε στους ταλαίπωρους κατατρεγμένους δωρεάν, να τα παίρνουν και λίγο πιο κάτω να τα πουλάνε στους συμπατριώτες τους;  Έδινα δηλ. εγώ τα κουτιά γάλα, τις χαρτοπετσέτες, τα μωρομάντηλα, τα βρακάκια, τα ρούχα για να τα πουλάνε αυτοί μεταξύ τους. 

Είδατε αυτούς τους κατατρεγμένους που ζούσαν σε άθλιες όντως συνθήκες να κυνηγάνε το βράδυ τις νεαρές για να ικανοποιήσουν τα ένστικτα τους;

Πήγα πολλές φορές στην Ειδομένη. Η εμπειρία μου; Αρνητική.

Η εμπειρία μου με την Εκκλησία; Επίσης αρνητική. Η Εκκλησία κάνει τη δουλειά της με όλους τους εθελοντές αλλά αυτοί που δέχονται την προσφορά των εθελοντών, δεν ξέρω αν το αξίζουν.  H Εκκλησία πάντως δεν χάνει.

Κάθε πράγμα έχει δυο όψεις, βλέπετε.

Κάποια στιγμή θα πρέπει  να σηκωθεί ο λαός από τις αναπαυτικές του πολυθρόνες, έστω και πιο φτηνές λόγω κρίσης. Όλοι θεωρούμε τον εαυτό μας βολεμένο και δεν μας νοιάζει. Όταν όμως χαθεί το σύνολο - η χώρα - θα έχει χαθεί πλέον και του καθενός μας το βόλεμα.