ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ο νέος χρόνος επελαύνει δριμύς.

Ας ευχηθούμε να είναι καλύτερος από τον φετινό "τυφώνα".

σκεψεις

Είναι ταλέντο να μην αφήνεις τον άλλον να πέφτει, 

όταν περπατά σε δύσβατα μονοπάτια. 

ΓΧ

Πόσοι το μπορούν;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

λεξεις

Υπάρχουν λέξεις 
που δεν μπορούν να μιλήσουν 
παρά μόνον κάτω 
από το λιγοστό φως ενός κεριού

ΝΑ ΄ΧΑΜΕ ΝΑ ΛΕΓΑΜΕ

Σε μαγαζί κάπου στην Πλάκα

ΜΟΝΑΞΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ

Περπατώντας στα κανάλια της μοναξιάς

θα προσπαθήσω να σε συναντήσω 

κάπου στα όνειρα μου

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ;

Τι να απαντήσω στη φίλη σχολιάστρια της προηγούμενης ανάρτησης;
Όταν τα καλά αυτά παιδιά οδηγούνται σε ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ κράτηση, τί άλλο μένει να πεί κανείς. Να θεραπεύσουμε τι, αγαπητή μου Μάνια; Μπορεί να θεραπευθεί ένας αμόρφωτος αλιτήριος που αφαιρεί με τόση ευκολία τη ζωή του άλλου; Η άμεση εκτέλεση όμως θα παραδειγματίσει τον επόμενο δολοφόνο και θα τον κάνει να σκεφθεί δυο και τρεις φορές πριν απλώσει το χέρι.

Η θεραπεία προϋποθέτει ένα δομημένο κράτος, με παιδεία, καλλιέργεια, αξίες ανθρώπινες, θρησκεία και ευλάβεια, σεβασμό στον συνάνθρωπο. Αν υπήρχαν όλα αυτά όμως δεν θα υπήρχε και ανάγκη θεραπείας γιατί δεν θα υπήρχαν τέτοιοι υπάνθρωποι.

Κάθε μέρα ακούμε εγκλήματα, κλοπές, βιαιότητες... Που ζούμε πλέον; Μια χώρα με ανοιχτά σύνορα, με νόμους που ευνοούν τους εγκληματίες. Μια χώρα που βάζει φυλακή 10 χρόνια την καθαρίστρια για πλαστό απολυτήριο δημοτικού (μια χρονιά επιπλέον έβαλε), όταν σε καίριες θέσεις του δημοσίου υπηρετούν άνθρωποι με τελείως πλαστά πτυχία. Όταν σε κλινικές ανακαλύπτονται χειρουργοί που δεν πέρασαν ούτε έξω από την ιατρική σχολή. Όταν οι βιαστές κυκλοφορούν ελεύθεροι. Μια χώρα όπου ο παράνομος ευεργετείται παντοιοτρόπως και ο νόμιμος καταδιώκεται ανηλεώς.  Όταν ανακηρύσσονται ήρωες ένα πιτσιρίκι που έκανε "εξέγερση" και κατέστρεφε και ένας ναρκομανής που λήστευε και στην επέτειο τους καίγεται η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Έλεος πια. Είναι χώρα αυτή; Μια χώρα που τη λεηλάτησαν δεκαετίες ολόκληρες οι δημοκρατικές κυβερνήσεις και ήρθε τώρα η πιο δημοκρατική πρώτη φορά αριστερά και της έδωσε τη χαριστική βολή.

Τι να διδάξεις σ΄ αυτή την χώρα αγαπητή μου Μάνια. Φωτιά και τσεκούρι θέλει. Να καεί συνθέμελα και να ξαναχτιστεί εκ του μηδενός. Με νέες αρχές και αξίες. Το έχω πει πλειστάκις. Αν και αρχίζω να πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί ούτε αυτό. Σε λίγα χρόνια και με τα μυαλά που κουβαλάμε η Ελλάδα δεν θα υπάρχει. Κάποιοι άλλοι θα κατοικοεδρεύουν εδώ και πολύ φοβάμαι ότι θα μας εκπολιτίσουν αυτοί παρά το ότι θα είναι πιο βάρβαροι από εμάς.

ΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑ

Τι φρίκη. Μπορεί η παροιμία να λέει ότι αν η γυναίκα αν δεν κουνήσει την ουρά της δεν μπορεί να την πλησιάσει κανείς, αλλά από αυτό μέχρι να την τσακίσεις στα βράχια επειδή αρνήθηκε κάτι, έχει μεγάλη απόσταση. Μιλάω φυσικά για τη δολοφονία της φοιτήτριας στη Ρόδο. 21 χρόνων. Ασύλληπτο. Χωρίς αιτία.

    

Τα δυο «παλληκάρια» που φέρεται ότι ομολόγησαν το έγκλημα δείχνουν εναργώς το επίπεδο που έχουν φτάσει οι κάτοικοι αυτής της χώρας. Ημεδαποί και αλλοδαποί. Δεν διστάζουν, για το τίποτε. Τι είναι άραγε μια ανθρώπινη ζωή μπροστά στην ικαέχουν περιθώρια να μετανοήσουν. Ίσως γιατί δεν θα καταλάβουν ποτέ το μέγεθος της πράνοποίηση των ζωωδών ενστίκτων τους. Τι άραγε διδάχτηκαν από τους γονείς τους αυτά τα ανθρωποειδή. Τι παραδείγματα έλαβαν; Γόνος πλούσιας οικογένειας λένε για τον ένα. Μα είναι κληρονομιά το χρήμα; Καμιά ηθική αξία;

Άνθρωποι χωρίς στοιχειώδη νου. Άνθρωποι που τους κυβερνά το κάτω κεφάλι. Απλά γιατί δεν έχουν πάνω κεφάλι. Πίστευαν ότι θα ξέφευγαν; Για πάντα; Κατέστρεψαν μια ζωή και μια οικογένεια. Συγχρόνως κατέστρεψαν άλλες δυο οικογένειες, τις δικές τους.

Μία θα έπρεπε να είναι η τιμωρία τους αν τελικά αποδειχθούν ένοχοι. Εκτέλεση, αυθωρεί και παραχρήμα. Τέτοιοι υπάνθρωποι δεν έχουν περιθώρια να μετανοήσουν. Ίσως γιατί δεν θα καταλάβουν ποτέ το μέγεθος της πράξης τους.

Ωστόσο, είναι πιθανόν ότι σε λίγα χρόνια θα είναι εκτός φυλακών. Λόγω του γνωστού νόμου Παρασκευόπουλου. Το διανοείσθε;  Ένα κοριτσάκι νεκρό και 2 νταήδες δολοφόνοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Αυτή είναι η κατάντια της χώρας μας.

...ΤΟΥ ΤΟΙΧΟΥ

Αν δεν μπορείς να παλαίψεις γι αυτό που θέλεις τότε δεν δικαιούσαι να κλαις γιαυτό που έχασες.

ΓΝΩΣΤΑ

Ας το γνωρίζουμε όλοι:

Κατά την αναχώρηση, οι αποσκευές μας δεν χωράνε τίποτε ειμή μόνον αγάπη. Την αγάπη που δώσαμε και αυτήν που λάβαμε.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΞΕΠΟΥΛΑ ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ

Αξίωμα ισχυρό και διαχρονικό. Κάθε πράγμα έχει την τιμή του, λένε στην αγορά. Όμως η Ιστορία δεν είναι εμπόρευμα. Η Ιστορία δεν πουλιέται. Πολλώ δε μάλλον, δεν χαρίζεται. Αλλοίμονον σε όσους δεν το γνωρίζουν. 

Η Ιστορία δεν συγχωρεί. Καταγράφει τα πάντα. Αμείλικτα.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μόνον την στρατιωτική ισχύ φοβούνται οι αντίπαλοι. Ούτε ευρωπαϊκό δίκαιο, ούτε διεθνές δίκαιο ούτε τίποτε. Καμία κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Στρατιωτικές δαπάνες πολλές, αλλά για να καταλήγουν τα μύρια στα θυλάκια των υπουργών. Μίζες παντού. Με τόσα δις τόσα χρόνια, η χώρα έπρεπε να είναι οπλισμένη "σαν αστακός". Τότε θα βλέπαμε και την (έστω  αναγκαστική) αναγνώριση του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου.

Ποιος όμως νοιάζεται για τα αυτονόητα; Καφεδάκι, βόλτες, λίγο δουλίτσα, το μαύρο χρήμα να ρέει άφθονο και άσε την πατρίδα να συρρικνώνεται.  

ΣΚΟΠΙΑ

Με βάση άρθρο της Καθημερινής προ ολίγης ώρας, οι Σκοπιανοί ψήφισαν στη Βουλή τους υπέρ της συνταγματικής αναθεώρησης (80 έναντι 39).

Μα ήταν εμφανές ότι θα ψήφιζαν. Τα πήραν όλα και θα έλεγαν όχι; Τσαλιμάκια προσχεδιασμένα ήταν οι αντιδράσεις.

Και τώρα τι κάνουμε χωρίς βαρβάρους; (δίκην Καβάφη).  Μα τώρα αρχίζουν τα δεινά για την δικιά μας πατρίδα.

 Το μέλλον θα δείξει ποιος ωφελείται και ποιος χάνει. Η ιστορία θα κρίνει ποιος είναι προδότης και ποιος όχι. Εμείς θα υποστούμε τα όποια δεινά προκύψουν.

Ταπεινωτική, ικετευτική, υποχωρητική πολιτική εδώ και δεκαετίες. Κι εμείς ψηφίζουμε !!!

ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΣΙΩΠΕΣ

Κι εκεί που διαβαίνεις ήρεμος και ήσυχος της ζωής το μονοπάτι, έρχεται η μπόρα, το τσουνάμι και τα ανατρέπει όλα. Κι εσύ που είχες προγραμματίσει τα πλείστα κοιτάς απορημένος. Όχι γι αυτά που γίνονται αλλά γιατί πάλι λησμόνησες τη βασική αρχή που λέει ότι όσα προγραμματίζει ο άνθρωπος μπορεί να ανατραπούν σε μια και μόνον στιγμή. Και το μόνο που σου απομένει πλέον είναι η σιωπή.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟ ΤΗΣ!

H Νύμφη του Θερμαϊκού, η ομορφότερη πόλη της Ελλάδος, με τα ωραιότερα δειλινά, περικυκλώθηκε από φράχτες και αστυνομικούς και πνίγηκε στα χημικά χθες Σάββατο. Τι να σχολιάσει κανείς; Ουδείς εκ των γνωστών οργανώσεων διαμαρτυρήθηκε για τη χρήση χημικών σε παιδιά και γιαγιάδες. Σκέπτεστε να είχαν αγγίξει έστω και ένα προσφυγόπουλο τα χημικά; Σκέπτεστε τι θα είχε γίνει;

Δείγμα από το Twitter:

George Tsoukaladakis‏ @TsoukaladakisG

#ΔΕΘαΞεχάσουμε ποτέ πως αριστερός πρωθυπουργός έφερε το FBI, τη CIA , 65 διμοιρίες ΜΑΤ, 5.000 αστυνομικούς και τον Αμερικάνικο στόλο για να μείνει δυο μέρες στη Θεσσαλονίκη.

Δείγμα από τον Αρκά:

Αφιερωμένα στους απανταχού της επικράτειας δημοκράτες αριστερούς!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Η μοναξιά της θάλασσας

Η ΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ "ΚΡΑΤΟΥΣ"

Τα γεγονότα πάντα μας προλαβαίνουν. Στην προηγούμενη ανάρτηση έγραφα για τις καταιγίδες της πόλης μας. Την ίδια μέρα όμως ξέσπασε η φωτιά και η τραγωδία στην Αττική.  Σε τέτοιες περιπτώσεις ίσως είναι καλύτερα να σιωπά κανείς, σεβόμενος τα θύματα. Μια εβδομάδα μετά, οι νεκροί αυξήθηκαν, τα λόγια περίσσεψαν και η πολεμική των κομμάτων στα κόκκινα.

Ένα πράγμα μπορεί να ειπωθεί μετά βεβαιότητας: υπεύθυνοι για τέτοιες τραγωδίες είμαστε ΟΛΟΙ. Πολίτες, πολιτικοί, κόμματα, κράτος. Όλα τα άλλα, δηλ. μονομερείς ευθύνες, είναι απλά υποθέσεις.

Δεν δικαιολογώ κανέναν πολιτικό και κανένα κόμμα. Ο καθένας μας κοιτάζει να βολέψει το σπίτι του, την οικογένεια του κλπ έστω και παρανομώντας άγρια και αναίσχυντα. Ούτε περνά από το νού του παρανομούντα ότι αν συμβεί μια τραγωδία θα πλήξει και τον ίδιο. Το ίδιο ισχύει και για το κράτος. Καθεύδει μονίμως και εγκρίνει όποια παρανομία υπάρχει. Πάντα έλεγα ότι το κράτος λειτουργεί υπέρ των παρανόμων και ουδέποτε φροντίζει του νομοταγείς πολίτες. Και αυτό έγινε πιο εμφανές επί αριστεράς διακυβερνήσεως! 

Το λυπηρό, πολύ λυπηρό, είναι η συνεχής μετάθεση ευθυνών. Και το πιο λυπηρό η για μια ακόμη φορά διάψευση όσων είχαν πιστέψει στην "πρώτη φορά αριστερά". Θα τα άλλαζε ολα. Πάντως μέχρι στιγμής δεν έχει αλλάξει πολλά. Μία από τα ίδια θα λέγαμε. 

Μάλλον δεν πρόκειται να γίνουμε κράτος ποτέ.

ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ

Ο καιρός φέτος αποδιοργανώθηκε. Πότε βροχές και καταιγίδες, πότε ήλιος και ζέστη. Και αφού μεσούντος Ιουλίου βιώσαμε υψηλότατες θερμοκρασίες και είπαμε "ωραία πάμε διακοπές" ξέσπασε μια απίστευτη καταιγίδα στην πόλη. Τα μάζεψε όλα. 

Αξιόπιστος φέτος ο καιρός.

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ

O παππούς 94 χρονών.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, δεν είχε παιδιά, δεν έπινε, δεν μέθυσε ποτέ, δεν κάπνισε, δεν ξενυχτούσε, δεν πήγαινε με γυναίκες (στα νιάτα του φυσικά), έκανε ελάχιστα ταξίδια. Όλη του τη ζωή δούλευε και μάζευε λεφτά. Ακόμη και σε μεγάλες ηλικίες πήγαινε στο ΙΚΕΑ για να αγοράσει σοκολάτες επειδή ήταν πιο φτηνές - δεν υπολόγιζε βέβαια τη βενζίνη που ξόδευε. Πάντα φυσικά έψαχνε όλα τα σουπερ μάρκετ για να βρει προσφορές. Συγχρόνως βέβαια καυχιόταν πως είχε πάμπολλες υψηλές καταθέσεις στις τράπεζες.
Στο θέμα της μόρφωσης απελπισία: δεν ήξερε από μουσική, δεν είχε ιδέα από λογοτεχνία, δεν είχε πάει ποτέ σε εκθέσεις ή μουσεία.
Το χρήμα όμως υπήρχε, στόλισε το σπίτι του με καλά έπιπλα, στερεοφωνικά (που δεν άνοιγε ποτέ), βιβλιοθήκες και ένα "κάρο"  βιβλία.  Καυχιόταν μάλιστα πως είχε σπουδαία βιβλία, όπως το "Ο Χριστό ξανασταυρώνεται" του Μ. Καραγάτση. Ναι, επέμενε πως το κλασικό βιβλίο του Καζαντζάκη ήταν του Καραγάτση. Όταν κάποιος του ζήτησε να το δει, τότε αντελήφθη τον συγγραφέα. Μάλιστα το βιβλίο δεν ήταν αγορασμένο αλλά προσφορά από μια εφημερίδα. Τόσο είχε ασχοληθεί ο παππούς.
Στην πολυκατοικία έκανε τον αριστοκράτη, είχε βρει και δυο μετριότατης πνευματικής υπόστασης άτομα και τους πουλούσε εφέ. Η πολυκατοικία τον αγνοούσε. Κάποιοι νέοι μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, κάποιοι από τους παλαιούς (πλην όμως νεότεροι του παππού) απεβίωσαν και η ζωή προχωρούσε. Ο παππούς αγέρωχος, απαξιωτικός προς όλους συνέχιζε τον βίο του που ήταν πλέον μόνο TV και πολιτική ανάλυση - συζήτηση αυτών που έβλεπε στην ΤV.  Τίποτε παραπάνω. Μια μέρα σκόνταψε έξω από την πόρτα του, παραπάτησε, έπεσε, χτύπησε, κόντεψε να χάσει τα μάτια του. Δεν βρέθηκε κανείς να τον βολέψει (με ποιον μιλούσε άραγε;), πήγε μόνος στο νοσοκομείο, τακτοποιήθηκε. Τότε άρχισε να καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν πτοήθηκε αλλά έγινε πιο εγωϊστής, είρων κλπ. Μέχρι που είχε και άλλο ατύχημα: ο παππούς είχε ακράτεια κοπράνων, φορούσε πάνες, αλλά μια μέρα λέρωσε το ασανσέρ. Δεν το παραδέχτηκε, έβρισε τους πάντες αλλά το νέο μαθεύτηκε.
Λίγο αργότερα, ξέχασε κανά δυο αριθμούς τηλεφώνου και μπέρδεψε κάποιους λογαριασμούς.            Τότε λοιπόν ο παππούς έκανε δυο "εμπεριστατωμένες" σκέψεις:
- άρχισαν τα γεράματα πλέον (ναι ο παππούς των 94 χρ. θεώρησε ότι τότε άρχιζαν τα γεράματα! στα 94 του. Μάλλον είχε ήδη αρχίσει η άνοια.
- τι κατάλαβα που μάζευα λεφτά σε όλη τη ζωή μου; Δεν έζησα τίποτε και τώρα δεν μπορώ ούτε να τα φάω.  Επιτέλους ο παππούς κατάλαβε στα 94 του ό,τι δεν είχε αντιληφθεί σε όλη τη ζωή του και το μόνο που του απέλειπε στην απελπιστική μοναξιά του ήταν κάποιες χιλιάδες ευρώ.

Γιατί τα γράφω αυτά; Μα για να δείξω τη ματαιότητα της αναζήτησης πλούτου και μέλλοντος. Ο άνθρωπος πρέπει να ζει τη στιγμή. Γιατί η ζωή είναι μόνον στιγμές. Συσσωρεύεις για πότε; Για αύριο; Μα ίσως δεν υπάρχει αύριο. Σχεδιάζεις για το μέλλον; Μα πιο μέλλον; Μόνον ο Κύριος γνωρίζει το μέλλον. 

Μια συνετή διαχείριση των οικονομικών για να υπάρχει κάποιο μικρό απόθεμα για ώρα ανάγκης που λέει και η παροιμία και από κει και πέρα πρέπει κανείς να ζει τη ζωή του. Να τη ζει και όχι να λαθροβιώνει. Περιμένοντας το αύριο χάνεις σίγουρα το σήμερα.

ΒΡΟΧΗ

Βροχή, απίστευτη βροχή. Μέσα στο καλοκαίρι. Μάλλον φθινόπωρο μοιάζει.
Η βροχή είναι πάντα αρεστή και σε πολλούς δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα.
Όταν ανοίξουν όμως οι ουρανοί, όταν κατεβαίνουν ποτάμια ολόκληρα, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Ακόμη και για τους ρομαντικούς που τους αρέσουν οι βόλτες χέρι-χέρι και χωρίς ομπρέλλα.

Η ΕΞΟΔΟΣ

Από την "Καθημερινή" 22-06-2018

BΙΑ ΚΑΙ "ΒΙΑ"

Άγριες καταστάσεις στην πόλη. Ήθελαν να λυντσάρουν τον δήμαρχο. Και όλοι άρχισαν να μιλούν για βία, για φασίστες, για παρακρατικούς κλπ κλπ.

Η βία δεν είναι καλό πράγμα ούτε καλός σύμβουλος. Δεν είναι όμως δυνατό να αγνοείς τη βία όταν προέρχεται από τα αριστερά (κάψιμο Αθήνας, νεκροί Marfin, Ρουβίκωνες αλλά και Κουφοντίνες πχ) και να την θυμάσαι όταν νομίζεις ότι προέρχεται από τα δεξιά!

Τη βία που ασκεί ο δήμαρχος την υπολόγισε κανείς; Έχει παρατήσει την πόλη, υποστηρίζει όλους τους περιθωριακούς τύπους, είναι θιασώτης των τούρκων, σκοπιανών, εβραίων. Μόνον τους Έλληνες τους έχει "γραμμένους".

Λένε ότι έφερε λεφτά στην πόλη με τον τουρισμό. Ίσως. Αλλά η ουσία είναι για να βγάλεις πέντε φράγκα πρέπει να απεμπολήσεις κάθε ιερό και όσιο; Πρέπει να αποκηρύξεις την ίδια την πατρίδα σου; Έτσι κάνουν οι Τούρκοι; Έτσι κάνουν οι Σκοπιανοί; Έλεος. Όλα για τα λεφτά; Τότε ας άνοιγε καμια 50αριά πορνεία στην πόλη (μια και του αρέσουν οι οίκοι αυτοί) και θα έβγαζε περισσότερα λεφτά χωρίς να χρειαστεί μειοδοσία. Εξάλλου ένας μέγιστος πολιτικός εγκέφαλος δεν είπε την παροιμιώδη πλέον φράση "ό,τι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν";  Νόμιμα λοιπόν πορνεία, ηθικότατα, αγγελικά πλασμένα. Και δεν μας χρειάζονται οι άλλοι τουρίστες.

Θα μου πεις ότι οι συμπολίτες τον ψήφισαν 2 φορές. Σ΄αυτό συμφωνώ. Είναι (είμαστε) άξιοι της τύχης μας.

Δεν είμαι υπέρ της βίας. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι ο δήμαρχος μας είχε ξεφύγει πολύ. Κάποτε θα ξεσπούσε ο λαός. Νομίζω ότι λίγο ξύλο έφαγε. Βέβαια στην ηλικία του και το λίγο είναι πολύ επιβαρυντικό.

Την ίδια μέρα επέτειος της σφαγής των ποντίων και παρέλαση των ομοφυλοφίλων και λοιπών ανωμάλων τύπων;  Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβει κανείς ότι αυτά τα πράγματα είναι ασύμβατα;

ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ-1...

ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ...

ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΙΑ;

H χώρα σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας της. Και οι πολιτικοί μας τι κάνουν; Ασχολούνται με ομοφυλόφιλους, έμφυλους, άφυλους, παιδόφιλους και όλο το κακό συναπάντημα. Παντού προβάλλεται το ανώμαλο. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι κατάντησαν μειοψηφία και πρέπει να νοιώθουν μειονεκτικά σε έναν κόσμο υποκριτικό, άθρησκο, χωρίς ιδανικά και αξίες.
Πόσα γραπτά και δηλώσεις αριστερών και αριστεριζόντων αλλά και δεξιών (αυτά δεν έχουν πολιτική τοποθέτηση) θυμάμαι που έλεγαν ότι δεν μπορείς να βαπτίζεις ένα μικρό παιδί και να τον κάνεις χριστιανό. Υπερβαίνεις τα δικαιώματα του, τη θέληση του, την πιθανή άρνηση του. Και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι ψηφίζουν για την υιοθεσία μωρών ή και μεγαλύτερων παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Ναι οι άθλιοι. Εδώ δεν υπάρχουν δικαιώματα, εδώ είναι η ανωμαλία στο απόγειο της και οφείλουμε να το κάνουμε. Στη βάπτιση αντιδρούμε. Άθλια ανθρωπάρια που θέλουν να διαλύσουν την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια.  Κάθε τι ελληνικό τους προκαλεί αλλεργία. Σε κάθε τι ξενόφερτο υποκλίνονται με σέβας. Για να παραμείνουν στις θέσεις τους. Για λίγα αργύρια.

Αυτή η χώρα δεν έχει μέλλον. Αυτή η χώρα θέλει φωτιά και τσεκούρι. Να γίνει στάχτη για να μπορέσει να αναγεννηθεί σε σωστές βάσεις με σωστούς ανθρώπους. Ειδάλλως θα εξαφανισθεί από τον χάρτη. Και στην ιστορία θα φιγουράρουν οι τελευταίοι εφιάλτες μιας πάλαι ποτέ περήφανης χώρας. Θα είναι οι 300 πόρνες του χειρότερου οίκου ανοχής της Ευρώπης: της ελληνικής βουλής.

ΠΕΡΙ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Ένα τσουβάλι βιογραφικό, ένα τόνο λεφτά για σπουδές, βιβλία επί βιβλίων για να εκπαιδευτούν οι άλλοι. Αντιμίσθιο;  24.000 Ε τον χρόνο, μικτά. Αυτά επιδικάζει το κράτος στις ανώτερες επιστημονικές θέσεις του δημοσίου.

Δύο γοητευτικοί μηροί (πολύ ευγενικά το λέω) - τίποτε άλλο προσόν. Αντιμίσθιο (διατροφή); 34.500 Ε τον μήνα, καθαρά.  Αυτά επιδίκασε στην κυρία το κράτος (δικαστήριο).

Νo comments που λένε. Ας είχαμε κι εμείς μηρούς να τους ανταλλάξουμε.

ΛΟΓΙΑ

Όταν το κενό με τυλίγει

Όταν η ομίχλη με μουσκεύει

Όταν ο πόνος τα σωθικά τρυπά

Όταν οι καμπάνες της κόλασης

Ηχούν δαιμονισμένα

Τότε μη ρωτάς

Ξέρω

Είναι που έφυγες

Είναι που λείπεις

Είναι που σ’ έχασα.

                                                                                                         Ο ιχνηλάτης

ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟΣ: ΘΥΤΗΣ Ή ΘΥΜΑ ΜΙΑΣ ΕΚΠΤΩΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

Τώρα που ηρέμησαν λίγο τα γεγονότα, ας δούμε τι έγινε με το κοριτσάκι των 22 χρονών που πέταξε το μωρό της στον φωταγωγό.

Πολλές οι απορίες.

Που οδηγούν τα παιδιά μας, η κοινωνία, οι ίδιοι οι γονείς, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η πολιτική του κράτους, η ελευθεριότητα γενικώς;

Ένα κοριτσάκι που εύκολα συνάπτει σεξουαλικές σχέσεις, χωρίς να σκέπτεται τις τυχόν συνέπειες. Θα μου πεις αν δεν χαρεί τον έρωτα σ΄ αυτή την ηλικία, πότε θα τον χαρεί; Όμως έρωτας με επιλεγμένα πρόσωπα, με επιλεγμένες τακτικές, με προφύλαξη πάντα. Ειδάλλως οι συνέπειες μπορεί να είναι τραγικές.

Μια μάνα που αδιαφορεί πλήρως για την κόρη της. Είναι δυνατόν μια μάνα  να μην καταλάβει ότι η κόρη εγκυμονεί; Ουδεμία δικαιολογία υπάρχει.

Ένας πατέρας που απουσιάζει για διάφορους λόγους.

Μια εν διαλύσει ουσιαστικά οικογένεια.

Και στο ψυχολογικό αυτό κενό, εισέρχεται ένας ασυνείδητος «άνδρας». Ένας νεαρός που σίγουρα θα καυχιέται πόσες γκόμενες είχε ή μπορεί να έχει. Που δεν μπορεί να σκεφτεί ότι σε μια σχέση υπάρχουν ευθύνες και για τους δυο. Που δεν του κόβει να σκεφτεί την προφύλαξη. Είναι βέβαια γνωστό ότι οι άνδρες (και δη τέτοιας ηλικίας) την ώρα της πράξης είναι ελαφρώς θολωμένοι και δεν μπορούν να αντιδράσουν λογικά. Καθόλου λογικά. Γιαυτό πάντα τονίζεται η ανάγκη να πιέζει και η  κοπέλα για προφύλαξη.  

Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν είναι απλό πράγμα η απόδοση ευθυνών στην περίπτωση αυτή. Εύκολο να πούμε «να πηδιόταν ήξερε, να κρατήσει το μωρό δεν ήξερε».

 Ό,τι και να πει κανείς όμως δεν πρέπει να αγνοεί ότι τα 22 χρόνια είναι πολύ λίγα για να αντέξουν τέτοιες καταστάσεις, τέτοιες ευθύνες και τέτοια πίεση. Και άμα σε κυριεύσει ο πανικός τότε πλέον δεν ξέρεις πως ενεργείς. Θα πείτε, 9 μήνες όφειλε να τα είχε σχεδιάσει. Ποιος ξέρει; Από έξω πολλά μπορούμε να λέμε.  

Νομίζω ότι όλοι φταίνε στην περίπτωση αυτή .  Άτομα, οικογένεια, έλλειψη επιτήρησης, απουσία σφαιρικής μόρφωσης και εκπαίδευσης. Ίσως καλά έκαναν οι δικαστές που  άφησαν το κοριτσάκι. Τι τιμωρία να της επιβάλουν; Υπάρχει χειρότερη τιμωρία από τον Γολγοθά που θα υποφέρει σε όλη της τη ζωή;

   

ΝΑΟΥΣΑ

 

Σαν σήμερα πριν 196 χρόνια

ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Μερικές φορές είναι κάτι περίεργο. Γνωρίζεις ένα άνθρωπο και από την πρώτη κιόλας στιγμή νοιώθεις ότι τον ήξερες χρόνια. Νοιώθεις ότι είστε ήδη φίλοι. Χωρίς να είναι πολύ συχνό αυτό, δεν είναι και σπάνιο. Είναι η χημεία που παρεμβάλλεται μεταξύ δύο ανθρώπων και τους κάνει να ¨κολλάνε¨ σχεδόν αυτόματα. Τι γίνεται όμως όταν τα δύο άτομα είναι απολύτως ετερόκλητα; Μπορεί να καταλήξει η γνωριμία σε δράμα; 

Θα πω μια ιστορία, αληθινή και πρόσφατη. Πιο πολύ για παραδειγματισμό και αποφυγή.

Ο κύριος αξιοπρεπής, οικογενειάρχης με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, σοβαρός και πολύ γνωστός στην πόλη. Είχε ένα μικρό κουσούρι: αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Και επειδή δεν ήθελε να εκτεθεί και επειδή είχε πολλά λεφτά, καλούσε από πρακτορεία συνοδούς πολυτελείας και βρισκόντουσαν σε ένα από τα σπίτια του. Πλήρωνε αδρά. Κάποια φορά εμφανίστηκε μια κοπέλα, που μόλις την είδε κεραυνοβολήθηκε. Έκτοτε άρχισε να καλεί μόνον αυτή, άρχισε να της ζητά εξόδους και μακρύτερες συνοδείες, άρχισε να της ζητά ταξίδια. Η κοπέλα ανταποκρίθηκε - δουλειά της ήταν εξάλλου - διότι ένοιωσε κι αυτή κάποια συμπάθεια ας πούμε για τον σοβαρό κύριο. Μόνο που τα πράγματα εξελισσόντουσαν επικίνδυνα. Ο κύριος την είχε ερωτευθεί σφόδρα και απειλούσε να τινάξει τα πάντα στον αέρα για χάρη της. Η μικρή, πιο σοβαρή ως φαίνεται από αυτόν, κάποια στιγμή αντέδρασε. Η διαφορά ηλικίας ήταν περίπου 30 χρόνια. Του εξήγησε ότι αυτή ήταν μια πόρνη πολυτελείας, ότι πήγαινε και με άλλους επί χρήμασι, ότι δεν σκόπευε προς το παρόν να αφήσει τη δουλειά της και ότι δεν μπορούσε να υπάρξει δυνατότητα σχέσης, είτε εφήμερης είτε μόνιμης, μεταξύ τους. Βέβαια ο κύριος τα γνώριζε όλα αυτά, αλλά πως να τα παραδεχθεί. Πίεζε, απειλούσε, υποσχόταν. Ώσπου μια μέρα η κοπέλα αφού του μίλησε άσχημα, εξαφανίστηκε.

Θα μου πείτε, γνωστές αυτές οι ιστορίες. Ναι αλλά εδώ υπήρξε και εξέλιξη. Ο κύριος ουσιαστικά παραμέλησε την προσοδοφόρο εργασία του, έπεσε σε κατάθλιψη, ανέπτυξε εντός ολίγου μια σοβαρότατη νόσο που αποδόθηκε εν μέρει και στην όλη ψυχολογία του, χρειάστηκε ιατρική φροντίδα, νοσηλεία στην αλλοδαπή και για όλα αυτά ξόδεψε έναν σκασμό λεφτά. Και φυσικά του στοίχισε και τα υπολείμματα της νόσου που παρέμειναν.  Και όλα αυτά για μια επαγγελματία συνοδό, και δη πολύ μικρότερη του. Που οδηγείται καμιά φορά ο άνθρωπος από τέτοιες καταστάσεις. Ο λογικός ώριμος άνθρωπος.  Που μάλιστα εξ αρχής γνωρίζει ότι βγαίνει με μια κοπέλα όχι γιατί τον συμπάθησε και βγήκε μαζί του αλλά γιατί πληρώθηκε για να βγεί. Τόσο ψυχρά και κυνικά. 

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου γενικώς. Και είναι τόσο γνωστό ότι σε συναισθηματικές καταστάσεις δεν έχουν καμιά σημασία η ωριμότητα σκέψης, η μόρφωση, η ευφυία, η κοινωνική θέση, τα πτυχία. Τίποτε.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.  

ΑΝΑΤΟΛΗ

Και τώρα που οι ελληνοτουρκικές υποθέσεις ζέουν, απολαύστε μια χανούμισσα από την Πόλη. Απλά για να δείτε τι μας περιμένει αν μπουκάρουν οι Τούρκοι κι εμείς τους κοιτάμε χωρίς να αντισταθούμε.

ΤΙ ΛΑΘΟΣ;

Πόσο δύσκολη νύχτα. Ο ύπνος δεν ήρθε τελικά. Τα μάτια ορθάνοιχτα. Τα αυτιά βουίζαν ανελέητα. Χιλιάδες ήχοι, κραυγές που συντρίβανε. Το κορμί πονούσε. Ένοιωθε να τον ξεσκίζουν συστηματικά, αργά μα σταθερά, μαχαιριές. Πολλές μαχαιριές.  Άπονα. Άκαρδα.  Κι αυτός να προσπαθεί να σβήσει τα λόγια που ερχόταν στο νου. Λόγια μεγάλα, κενά, κούφια.

Τι λάθος να στηρίζεσαι σε τέτοια λόγια.  

Τι λάθος να πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. 

Τι λάθος να αποθέτεις την ψυχή σου την ίδια σε ανθρώπους.

Τι λάθος να μην κρατάς ένα μικρό απόθεμα για σένα.

Η μέρα ξημέρωσε λαμπρή. Μα αυτός σερνόταν. Θα μπορούσε άραγε να σηκωθεί ξανά;

ΣΧΕΣΕΙΣ

Μερικοί επαϊοντες λένε ότι όταν κάποιος παραμένει μέσα σου δεν φεύγει από σένα και η αγάπη θα υπάρχει εσαεί. Δεν ξέρω πόσο αλήθεια μπορεί να είναι αυτό. Αν ισχύει, τότε θα ισχύει για άνδρες. Οι γυναίκες δεν έχουν μπέσα. Μια γυναίκα ποτέ δεν μπορεί να δοθεί απόλυτα και μόνιμα σε έναν άνδρα. Οι γυναίκες έχουν μέσα τους την εναλλαγή, την περιπέτεια, την πονηριά, την απιστία. Είναι όλα έννοιες συνυφασμένες με το γυναικείο φύλο. Ο άνδρας μπορεί να γυρίζει με διάφορες αλλά αυτά είναι περιστασιακά. Πάντα επιστρέφει στη βάση του. Η γυναίκα απιστεί και ξεφεύγει συνειδητά και δεν επιστρέφει ποτέ. Αλλοίμονο στον άνδρα που τα δίνει όλα σε μια γυναίκα. Έχει υπογράψει με μαθηματική ακρίβεια το τέλος της σχέσης του.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Πάσχα ελληνικό, με καιρό καλό, με λίγη παροδική συννεφιά, με ήλιο λαμπρό.

Ας έχουν ήλιο όλες οι καρδιές, να χαίρονται το ελληνικό φως.

Ας χαιρόμαστε τα ήθη και τα έθιμα του τόπου 

και ας μην τα παραδίδουμε βορά σε πρόσκαιρες πολιτικές και βάρβαρες δυνάμεις.

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…

Μ. Πέμπτη. Οι εκκλησιές γεμάτες. Που να βρει στασίδι; Που να βρει ένα ήσυχο μέρος να προσευχηθεί;

Πήγε νωρίς στο ναό. Βρήκε μια γωνίτσα στο τέλος του τοίχου, έκλεισε τα μάτια, προσπάθησε να ηρεμήσει και άφησε τον νου ελεύθερο. Να σκεφτεί. Να προσευχηθεί. Να ζητήσει συγγνώμη.

 

Τι είχε κάνει; Παρανομία; Μα είναι παρανομία να αγαπήσει κανείς βαθιά, αληθινά;  Άκαιρα βέβαια, αλλά τόσο έντονα, τόσο πραγματικά, τόσο απόλυτα. Είναι το αληθινό παρανομία;

Ο νους ταρακουνιόταν. Άρχισε να σιγοψέλνει. Μήπως και ξεχάσει τα σκεπτούμενα. Ήθελε ένα μέρος ήσυχο. Που να το βρει όμως; Ίσως αν ήταν στη Madonna del Carmine. Ναι, ίσως εκεί θα είχε περισσότερη ησυχία. Οι καθολικοί πάντα έχουν πιο ησυχία κατά τη λειτουργία. Τώρα όμως ήταν εδώ. Και μάλιστα στην εκκλησία όπου εκείνη παντρεύτηκε.

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας...

Τι λόγια ύψιστα. Τι έμπνευση μέγιστη. Προσευχήθηκε έντονα. Μια μικρή συγχώρεση ζητούσε. Από τον Κύριο που θυσιάστηκε για όλους. Συγχώρεση για το κακό που έκανε, σε όποιον το έκανε, αν το έκανε. Στις οικογένειες, σε εκείνη, στον εαυτό του;

Όμως πόσο κακό εμπεριέχει ή προκαλεί η αλήθεια; Κι αυτός αγάπησε αληθινά. Αμετάκλητα. Φταίει άραγε ο ίδιος μόνο;

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…

Εβδομάδα των Παθών – για όλους.

ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΝΗΜΗ

Διπλή γιορτή. Μεγάλη γιορτή. Σε καιρούς χαλεπούς, που η χώρα βρίσκεται στη χειρότερη δυνατή θέση.  Εξασθενημένη και αδύναμη οικονομικά, με μόνον εχθρούς γύρωθεν και με μια παντελώς ανίσχυρη και άβουλη κυβέρνηση (το ίδιο ισχύει βέβαια και για την αντιπολίτευση).  Η χώρα έπρεπε να είναι πλημμυρισμένη από σημαίες.  Τουλάχιστον για να δείξει ο λαός τη δική του δύναμη και θέληση για ελευθερία. Η Θεσσαλονίκη πάντως δεν είναι τόσο σημαιοστολισμένη. Κάκιστα. Αλλά πως να ανυψωθεί το αίσθημα του λαού όταν κάθε τι το ελληνικό κατακεραυνώνεται από το επίσημο κράτος; Όταν τα συλλαλητήρια λοιδωρήθηκαν τόσο από τους κρατικούς φορείς.

Ας  θυμηθούμε όλοι: πριν κάτι λιγότερο από 200 χρόνια οι πρόγονοι μας, ελάχιστα οπλισμένοι αλλά με ψυχική δύναμη και καρδιά, ξεκίνησαν τον αγώνα και μας χάρισαν τη σημερινή ελευθερία.  Θα είναι έγκλημα καθοσιώσεως να αφήσουμε εμείς να μας πάρουν πίσω αυτή την ελευθερία και δη αμαχητί.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Μπορεί να βγαίνετε με μια ωραία κυρία, ευχάριστη και χαριτωμένη και κάποια στιγμή να διαπιστώσετε ότι για διαταραγμένη προσωπικότητα. Μπορεί να συμβεί.

Πως διακρίνουμε όμως ένα τέτοιο άτομο;

Έχουν τεράστιο «εγώ».  Παρατηρείστε για σημάδια ναρκισσισμού. Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, την εμφάνιση και την προσωπικότητά τους.  

Λένε ψέματα και χειραγωγούν.  Τα άτομα αυτά καθημερινά εξαπατούν και χειραγωγούν τους γύρω τους. 

Δεν συμπάσχουν. Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν αναπτυγμένο δικό τους συναισθηματικό κόσμο, δεν μπορούν να κατανοήσουν ή να νιώσουν τα συναισθήματα των άλλων.

Δεν μετανιώνουν και δεν ντρέπονται. Είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Δεν μετανιώνουν, δεν νιώθουν ενοχές ή ντροπή.

Εκδηλώνουν ηρεμία σε ταραχώδεις καταστάσεις. Σύμφωνα με πειράματα που έχουν γίνει, αν και οι άνθρωποι φοβούνται όταν τους δείχνουν τρομακτικές εικόνες, όπως είναι φυσιολογικό, οι ψυχοπαθείς δεν κάνουν το ίδιο.

Συμπεριφέρονται ανεύθυνα ή χωρίς να σκεφτούν. Μεταπηδούν από στόχο σε στόχο και είναι άνθρωποι της στιγμής. Τα ψυχοπαθή άτομα είναι ανεύθυνα με τα οικονομικά τους και με τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους άλλους.

Είναι χαριτωμένες και ευχάριστες αλλά μόνο επιφανειακά. Πρόκειται για γυναίκες που είναι ειδικές στην εξαπάτηση μέσω μιας υποτιθέμενης αυθόρμητης συμπεριφορά και πάντα αποσκοπούν κάπου, αλλά αυτό φυσικά δεν το αντιλαμβάνεται κανένας. 

«The Sociopath Next Door»

ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ - ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΗΝΕΣ - ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Οι μέρες έρχονται και φεύγουν, τα χρόνια περνάνε και οι εποχές κυλάνε

Ηλιόλουστη και ζεστή μέρα σήμερα στην πόλη

Αρχίζει δειλά δειλά η άνοιξη

ΙΣΤΟΡΙΑ

...O λαός σώπαινε, 

και κανείς δεν μιλούσε, 

γιατί ήταν φοβισμένος 

και έβλεπε πως 

οι συνωμότες ήσαν πολλοί...

                                                                                                             Θουκυδίδης

NAI, ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Για πολλοστή φορά θα πούμε "πρώτη φορά αριστερά" και θα μας πιάσουν τα κλάματα.

Ηθικό πλεονέκτημα, αυταπάτες, υψηλές συντάξεις, χαμηλή ανεργία, επιδόματα... 

Τι δεν είδαμε με την απίστευτη αριστερή αρμάδα.

Και ήρθαν και οι σπουδαγμένοι υπουργοί να σώσουν ό,τι περίσεψε από τον δόλιο τούτο τόπο. Και για να τον σώσουν καρπώθηκαν και το μικρό μπουρμπουάρ του ενοικίου. Αλλοίμονο, τζάμπα θα προσέφεραν στην πατρίδα τους (την ποιάν;);

Μην ανησυχείτε όμως. Αυτά είναι τα ελάχιστα. Που να δείτε τα μέγιστα.
Οι ογκόλιθοι των διαπραγματεύσεων εργάζονται άοκνα. Ετοιμάζουν την παράδοση: Μακεδονίας, Θράκης, νήσων. 

Ας μην γελάμε αγαπητοί φίλοι. Εφιάλτες και προδότες υπήρχαν πάντα στον βράχο αυτόν της Ευρώπης. Δεν τους νοιάζει το όνομα και η υστεροφημία. Τους νοιάζει πως θα ικανοποιηθούν οι ίδιοι έστω και προσωρινά. 

Ξεχνάν όμως όλοι ότι πολλές φορές δεν προλαβαίνουν να μείνουν στην ιστορία με το κακό όνομα. Τους προλαβαίνει η ίδια η ιστορία όταν τους στέλνει στο απόσπασμα ή στην κρεμάλα για εσχάτη προδοσία. 

ΕΙΡΗΝΗ Ή ΠΟΛΕΜΟΣ;

Can Iran and Afghanistan cooperate to bring an oasis back from the dead?

By R. Stone Feb. 21, 2018

Ένα πολύ καλό άρθρο στο Science που δείχνει πως μια καλή συνεννόηση και συνεργασία  μπορεί να οδηγήσει από την κόλαση στην όαση.

ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΟΡΙΩΝ

Βαθιά μεσ΄ τη νύχτα

κυνηγώντας την απατηλή λάμψη

και 

απωθώντας την άϋλη 

πλην όμως αληθινή 

αφή των αισθημάτων 

ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

Πόση αλήθεια !

Τι θα φέρει άραγε ο νέος χρόνος ;