Κι άλλη φορά έθιξα το θέμα.
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς και μάλιστα μετά τόσα χρόνια κρίσης, ότι όσο παραμένουμε στην ΕΕ τόσο θα βουλιάζουμε;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς πως όσα περισσότερα δάνεια παίρνουμε τόσο θα αυξάνει το χρέος μας;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς ότι η μόνη σωτηρία μας είναι το εθνικό νόμισμα, η γενναία υποτίμηση και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους υπό άλλες πλέον συνθήκες;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς ότι όλα τα λεφτά πάνε στους τόκους και στη διάσωση των τραπεζών και όχι στο λαό;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς ότι τα τρωκτικά δεν θα φύγουν αν δεν μας τα φάνε όλα;
Πόσο δύσκολο, τέλος, είναι να καταλάβει κανείς ότι δεν μας έμεινε ίχνος εθνικής κυριαρχίας και ίχνος αξιοπρέπειας;
Και εμείς καθόμαστε και στηρίζουμε αυτόν τον εσμό των ανικάνων που μας κυβερνούν αλλά και των επομένων που θέλουν να μας κυβερνήσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου