Η ΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ "ΚΡΑΤΟΥΣ"

Τα γεγονότα πάντα μας προλαβαίνουν. Στην προηγούμενη ανάρτηση έγραφα για τις καταιγίδες της πόλης μας. Την ίδια μέρα όμως ξέσπασε η φωτιά και η τραγωδία στην Αττική.  Σε τέτοιες περιπτώσεις ίσως είναι καλύτερα να σιωπά κανείς, σεβόμενος τα θύματα. Μια εβδομάδα μετά, οι νεκροί αυξήθηκαν, τα λόγια περίσσεψαν και η πολεμική των κομμάτων στα κόκκινα.

Ένα πράγμα μπορεί να ειπωθεί μετά βεβαιότητας: υπεύθυνοι για τέτοιες τραγωδίες είμαστε ΟΛΟΙ. Πολίτες, πολιτικοί, κόμματα, κράτος. Όλα τα άλλα, δηλ. μονομερείς ευθύνες, είναι απλά υποθέσεις.

Δεν δικαιολογώ κανέναν πολιτικό και κανένα κόμμα. Ο καθένας μας κοιτάζει να βολέψει το σπίτι του, την οικογένεια του κλπ έστω και παρανομώντας άγρια και αναίσχυντα. Ούτε περνά από το νού του παρανομούντα ότι αν συμβεί μια τραγωδία θα πλήξει και τον ίδιο. Το ίδιο ισχύει και για το κράτος. Καθεύδει μονίμως και εγκρίνει όποια παρανομία υπάρχει. Πάντα έλεγα ότι το κράτος λειτουργεί υπέρ των παρανόμων και ουδέποτε φροντίζει του νομοταγείς πολίτες. Και αυτό έγινε πιο εμφανές επί αριστεράς διακυβερνήσεως! 

Το λυπηρό, πολύ λυπηρό, είναι η συνεχής μετάθεση ευθυνών. Και το πιο λυπηρό η για μια ακόμη φορά διάψευση όσων είχαν πιστέψει στην "πρώτη φορά αριστερά". Θα τα άλλαζε ολα. Πάντως μέχρι στιγμής δεν έχει αλλάξει πολλά. Μία από τα ίδια θα λέγαμε. 

Μάλλον δεν πρόκειται να γίνουμε κράτος ποτέ.