Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

 

"Ο χειρότερος Πρεβεζάνος είναι πολύ καλύτερος από τον καλύτερο Έλληνα".

Αυτό μου είπε θυμοσοφικά ο μπάρμπα Θωμάς, ο γερόλυκος ναυτικός που έπινε κρασάκι μόνος του στην παραλία της πόλης και θυμόταν τα περασμένα.

Δεν ξέρω αν ισχύει το παραπάνω, αλλά μου είπε και κάτι άλλο, πιο γνωστό:

"να βοηθάς όσο μπορείς τους ανήμπορους, τα φτωχά παιδάκια που δεν έχουν να φάνε. Αν όλοι δίναμε κάτι ελάχιστο γι αυτούς δεν θα πέθαινε κανείς από  την πείνα".

Πάντως ο ίδιος, ταλαιπωρημένος αλλά περήφανος, δεν δέχτηκε βοήθεια λέγοντας ότι ζει από κάποια ενοίκια παλαιών οικημάτων που είχε στην πόλη. 

Εκείνο που δεν διευκρίνησα ήταν αν έπινε για να θυμάται τα παλιά ή για να ξεχάσει κάποια από τα περασμένα. Πιστεύω το δεύτερο. 

Και για να τονίσω τα λεγόμενα του θα πω ότι η βοήθεια προς κάποιον που έχει ανάγκη, βοήθεια ανεξαρτήτως ύψους, δίνει απίστευτη ψυχική δύναμη και ηρεμία σ΄ αυτόν που προσφέρει.