Ψάχνοντας κανείς τα λάθη του τι περιμένει άραγε να βρεί; Κι αν τα βρει θα είναι επανορθώσιμα; Μάλλον όχι. Τότε τι κερδίζει; Μα να γνωρίζει και να μην τα ξανακάνει. Αν φυσικά θα υπάρξουν παρόμοιες συνθήκες για να διαπραχθούν τα ίδια λάθη. Πολλές φορές οι περιστάσεις είναι τελείως διάφορες ή είναι αδύνατον να υπάρξουν.
Αμπέλου σοφίες λέω μάλλον, αλλά εν μέσω ισχυρών πόνων δεν μπορείς και να σκεφτείς. Απλά περνά λίγο η ώρα, ξεχνάς τα άλγη και περιμένεις να ξημερώσει μια άλλη μέρα. Ελπίζοντας να είναι καλύτερη.
Λένε ότι ο ισχυρότερος πόνος στον άνθρωπο είναι οι ωδίνες του τοκετού. Δεν ξέρω πως μετρήθηκε αυτό και πόσο σωστό είναι. Πάντως θα πω κάτι απλό και γνωστό. Χρειάζεται προσοχή παντού και πάντα. Μερικά πράγματα θέλουν ελάχιστα δευτερόλεπτα για να συμβούν και πολύ χρόνο για να αποκατασταθούν. Συνήθως με παράπλευρες συνέπειες.
Να πονάς στο χέρι, στην πλάτη, στη μέση και να γράφεις; Μα έτσι ξεχνάς τους πόνους. Και κυλάει η ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου