Φεύγοντας να πάρεις ότι θες, πράγματα, αναμνήσεις κι ενοχές, έλεγε ο καλλιτέχνης
Φεύγοντας... Από που και για που; Η νύχτα βαθιά και σκοτεινή δεν ήταν ιδανικό μονοπάτι. Κι όμως κάτι τον έσπρωχνε. Τον κυρίευε μια αίσθηση περίεργη. Πάντως όχι καλή. Γιατί; Γιατί πιανόταν από λέξεις; Από σκέψεις συνήθως λανθασμένες;
Ξαφνικά μέσα στη νύχτα άρχισε να βρέχει. Όλη η μέρα ήταν καλή. Και τώρα ξέσπασε η μπόρα. Βγήκε στο μπαλκόνι και άκουγε τον ήχο της βροχής πάνω στα πλακάκια, στις στέγες. Τι ωραίος ήχος. Η βροχή πάντα του άρεζε. Λες και του καθάριζε τις σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου