Ανακοινώθηκαν σήμερα οι βαθμοί των υποψηφίων φοιτητών. Αλλού χαρές, αλλού λύπες. Να συγχαρούμε τα παιδιά που πέτυχαν βαθμολογικά και να πούμε στα άλλα παιδιά ότι μια αποτυχία δεν σημαίνει το τέλος. Είναι η αρχή για κάτι καινούριο.
Θα ήθελα να επισημάνω όμως ένα γεγονός που προξενεί αλγεινή εντύπωση. Συζήτηση μιας κυρίας με μία υποψήφια. Η δεύτερη λέει χαρούμενη ότι με βάση τους βαθμούς θα πρέπει να περάσει στην Α ή Β σχολή. Και η πρώτη κυρία πικρόχολα και απαξιωτικά σχολιάζει ότι οι σχολές αυτές είναι άνευ αξίας.
Να σημειώσω τώρα κάποιες λεπτομέρειες για να δείτε το επίπεδο ορισμένων ανθρώπων. Η κυρία έχει μια κόρη που τελειώνει ιατρική. Καλώς μέχρι εδώ. Η κόρη έδωσε εξετάσεις σε νεαρή ηλικία μετά από χρόνια φροντιστήρια και διάβασμα υπό την φροντίδα της μαμάς.
Η φετεινή υποψήφια είναι μιας κάποιας ηλικίας, γύρω στα 40, πολύτεκνη και έδωσε εξετάσεις χωρίς να έχει κάνει φροντιστήρια, μελετώντας στον όποιο ελεύθερο χρόνο είχε φροντίζοντας ένα σπίτι και μια πολυμελή οικογένεια. Και επέτυχε σε σχολές της Θεσσαλονίκης.
Ποια από τις δυο είναι πιο αξιέπαινη; Σκεφτείτε το εσείς. Και αντί η μαμά της "γιατρού" να την συγχαρεί ένθερμα και να την εξυψώσει λίγο, αντίθετα περιφρόνησε τις σχολές επιτυχίας της. Λες και μόνον η ιατρική αξίζει σε αυτόν τον κόσμο. Πόσο κομπλεξισμός και πόση κακία υπάρχει στους ανθρώπους;
Με την ευκαιρία να πούμε ότι το πόσο χαμηλά κατρακύλησε η ιατρική και οι άνθρωποι της φάνηκε στην πανδημία του κορωνοϊού. Οι γιατροί δυστυχώς έδειξαν τον χειρότερο εαυτό τους.
Εγώ να συγχαρώ θερμά την πολύτεκνη μάνα που έδωσε στις πανελλαδικές και να της πω ότι είναι αξιέπαινη, αξιόλογη, θαρραλέα και πολύ ικανή που κατάφερε μέσα από αντιξοότητες να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να την αγγίζουν οι κακοήθειες των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου