Χρόνια ολόκληρα. Φροντίζεις, ενδιαφέρεσαι, ασχολείσαι, πληρώνεις, δεν μιλάς, δεν παραπονιέσαι. Κάποια στιγμή, περνώντας τα χρόνια, χρειάζεσαι πλέον μια βοήθεια. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Βοήθεια; Ναι, τυπική όμως. Και στις τυπικές βοήθειες κάποια στιγμή θα ξεφύγει η κουβέντα. Μη μιλάς, τόσο καιρό σε σέβομαι, τόσο καιρό σε βοηθάω, κάνω υπομονή. Ποιον σέβεται άραγε; Ποιον βοηθάει; Τον ξένο; Τον άγνωστο; Ή αυτόν που τους φρόντιζε μια ζωή; Και εκεί καταρρέει ό,τι είχες κτίσει μέσα σου. Και αναρωτιέσαι, άξιζε; Γυναίκες !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου