Μερικές φορές είναι κάτι περίεργο. Γνωρίζεις ένα άνθρωπο και από την πρώτη κιόλας στιγμή νοιώθεις ότι τον ήξερες χρόνια. Νοιώθεις ότι είστε ήδη φίλοι. Χωρίς να είναι πολύ συχνό αυτό, δεν είναι και σπάνιο. Είναι η χημεία που παρεμβάλλεται μεταξύ δύο ανθρώπων και τους κάνει να ¨κολλάνε¨ σχεδόν αυτόματα. Τι γίνεται όμως όταν τα δύο άτομα είναι απολύτως ετερόκλητα; Μπορεί να καταλήξει η γνωριμία σε δράμα;
Θα πω μια ιστορία, αληθινή και πρόσφατη. Πιο πολύ για παραδειγματισμό και αποφυγή.
Ο κύριος αξιοπρεπής, οικογενειάρχης με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, σοβαρός και πολύ γνωστός στην πόλη. Είχε ένα μικρό κουσούρι: αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Και επειδή δεν ήθελε να εκτεθεί και επειδή είχε πολλά λεφτά, καλούσε από πρακτορεία συνοδούς πολυτελείας και βρισκόντουσαν σε ένα από τα σπίτια του. Πλήρωνε αδρά. Κάποια φορά εμφανίστηκε μια κοπέλα, που μόλις την είδε κεραυνοβολήθηκε. Έκτοτε άρχισε να καλεί μόνον αυτή, άρχισε να της ζητά εξόδους και μακρύτερες συνοδείες, άρχισε να της ζητά ταξίδια. Η κοπέλα ανταποκρίθηκε - δουλειά της ήταν εξάλλου - διότι ένοιωσε κι αυτή κάποια συμπάθεια ας πούμε για τον σοβαρό κύριο. Μόνο που τα πράγματα εξελισσόντουσαν επικίνδυνα. Ο κύριος την είχε ερωτευθεί σφόδρα και απειλούσε να τινάξει τα πάντα στον αέρα για χάρη της. Η μικρή, πιο σοβαρή ως φαίνεται από αυτόν, κάποια στιγμή αντέδρασε. Η διαφορά ηλικίας ήταν περίπου 30 χρόνια. Του εξήγησε ότι αυτή ήταν μια πόρνη πολυτελείας, ότι πήγαινε και με άλλους επί χρήμασι, ότι δεν σκόπευε προς το παρόν να αφήσει τη δουλειά της και ότι δεν μπορούσε να υπάρξει δυνατότητα σχέσης, είτε εφήμερης είτε μόνιμης, μεταξύ τους. Βέβαια ο κύριος τα γνώριζε όλα αυτά, αλλά πως να τα παραδεχθεί. Πίεζε, απειλούσε, υποσχόταν. Ώσπου μια μέρα η κοπέλα αφού του μίλησε άσχημα, εξαφανίστηκε.
Θα μου πείτε, γνωστές αυτές οι ιστορίες. Ναι αλλά εδώ υπήρξε και εξέλιξη. Ο κύριος ουσιαστικά παραμέλησε την προσοδοφόρο εργασία του, έπεσε σε κατάθλιψη, ανέπτυξε εντός ολίγου μια σοβαρότατη νόσο που αποδόθηκε εν μέρει και στην όλη ψυχολογία του, χρειάστηκε ιατρική φροντίδα, νοσηλεία στην αλλοδαπή και για όλα αυτά ξόδεψε έναν σκασμό λεφτά. Και φυσικά του στοίχισε και τα υπολείμματα της νόσου που παρέμειναν. Και όλα αυτά για μια επαγγελματία συνοδό, και δη πολύ μικρότερη του. Που οδηγείται καμιά φορά ο άνθρωπος από τέτοιες καταστάσεις. Ο λογικός ώριμος άνθρωπος. Που μάλιστα εξ αρχής γνωρίζει ότι βγαίνει με μια κοπέλα όχι γιατί τον συμπάθησε και βγήκε μαζί του αλλά γιατί πληρώθηκε για να βγεί. Τόσο ψυχρά και κυνικά.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου γενικώς. Και είναι τόσο γνωστό ότι σε συναισθηματικές καταστάσεις δεν έχουν καμιά σημασία η ωριμότητα σκέψης, η μόρφωση, η ευφυία, η κοινωνική θέση, τα πτυχία. Τίποτε.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου