Πόσο δύσκολη νύχτα. Ο ύπνος δεν ήρθε τελικά. Τα μάτια ορθάνοιχτα.
Τα αυτιά βουίζαν ανελέητα. Χιλιάδες ήχοι, κραυγές που συντρίβανε. Το κορμί πονούσε.
Ένοιωθε να τον ξεσκίζουν συστηματικά, αργά μα σταθερά, μαχαιριές. Πολλές
μαχαιριές. Άπονα. Άκαρδα. Κι αυτός να προσπαθεί να σβήσει τα λόγια που ερχόταν στο νου. Λόγια μεγάλα, κενά,
κούφια.
Τι λάθος να στηρίζεσαι σε τέτοια λόγια.
Τι λάθος να πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο.
Τι λάθος να
αποθέτεις την ψυχή σου την ίδια σε ανθρώπους.
Τι λάθος να μην κρατάς ένα μικρό απόθεμα για
σένα.
2 σχόλια:
Μια χαρά θα τα πάει :) Τον εμπιστεύομαι είναι γάτος χαχαχαχα
Καλημερα εκεί
Το θολωμένο μυαλό ποτέ δεν ξέρει κανείς σε τι ενέργειες μπορεί να προβεί, όσο ευφυές κι αν είναι.
Θυμάσαι τον Ανδρέα; Ηγέτης, έξυπνος, μορφωμένος, διεθνής, έμπειρος, γοητευτικός. Κάποια στιγμή προσκύνησε κάπου. Ας μη πούμε για την ποιότητα αυτού του "κάπου".
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Αν μάλιστα πούμε για την ψυχή της γυναικός, καλύτερα άστο.
Ο Φρόυντ έλεγε : 30 ολόκληρα χρόνια ασχολήθηκα να δω τι είναι η ψυχή της γυναίκας και τι θέλουν οι γυναίκες - δυστυχώς δεν το κατάφερα να καταλάβω κάτι.
Κάποτε με είπες μισογύνη. Δεν ξέρω από που το κατάλαβες, και αν είναι αλήθεια, αλλά τα παραπάνω ίσως σου δώσουν κάποιο επιχείρημα.
Καλη σου μέρα, εκεί.
Δημοσίευση σχολίου