Σε κάθε άνθρωπο τυχαίνουν στιγμές απόλυτης μοναξιάς. Είσαι μόνος. Έχουν φύγει όλοι. Το σπίτι άδειο. Τα τηλέφωνα σιωπηλά. Οι φίλοι αποσύρθηκαν. Οι συγγενείς ουσιαστικά δεν υπάρχουν.
Σκοτάδι βαθύ γύρω. Η νύχτα κυκλώνει την ύπαρξη σου. Άυπνος αναλογίζεσαι. Οι αναμνήσεις αρχίζουν σιγά σιγά να ξυπνούν. Τι, πότε, που. Και τότε μόνον καταλαβαίνεις, τι έκανες, αν διαχειρίστηκες σωστά τον χρόνο σου. Αν σπατάλησες τη ζωή σου με πρόσωπα ανάξια λόγου, επιφανειακά, καιροσκόπα. Ή αντίθετα αν μπόρεσες να αξιοποιήσεις ανθρώπους σωστούς με ουσία. Όχι γιατί είχαν ωραία μάτια ή κάτι ελκυστικό αλλά γιατί είχαν νου και σκέψη. Τυχεροί οι δεύτεροι, πλην όμως σπάνια να πετύχουν αυτόν τον σκοπό. Να βρουν έναν Άνθρωπο. Διότι οι άνθρωποι σπανίζουν σήμερα. Τόσο από το αντρικό όσο και από το γυναικείο φύλο. Ειδικά από το δεύτερο. Πεταλουδιτσες της στιγμής που δεν διστάζουν να καψαλιστούν για λίγες στιγμές "ευτυχίας". Να νιώσουν γυναίκες! Και μετά πάνε παρακάτω. Και ο κύκλος επαναλαμβάνεται.
Οι παρέες; Συνήθως ανούσιοι τύποι που συζητούν περί ανέμων και υδάτων. Για να περάσει η ώρα. Να πάνε μετά σπίτι, να φάνε να κοιμηθούν, να ξυπνήσουν, να δουν τηλεόραση κοκ. Μια απελπιστική ρουτίνα οπου ο χρόνος σέρνει τα βήματα του, ώσπου κάποια στιγμή να σταματήσει. Γιατί τίποτε δεν είναι αιώνιο.
Κι εκεί μέσα στο σκοτάδι αναλογίζεσαι. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δημιουργήθηκε για μια τέτοια πλαδαρή, κενή τόπου και χρόνου ζωή. Δεν μπορεί να έρχεται και να παρερχεται σαν μια ανιαρή πνοή του ανέμου. Χωρίς να αφήσει κάτι πίσω του. Δεν μπορεί. Κάτι πρέπει να υπάρχει στο γίγνεσθαι κάθε ατόμου. Κάτι πρέπει να κρύβει κάθε ύπαρξη. Αυτό το κάτι πρέπει να βρει ο καθένας. Ίσως του δόθηκε η ελεύθερη βούληση. Ίσως να μην είναι όλα προγραμματισμένα. Ίσως πρέπει να ανακαλύψει ο ίδιος αυτό που μπορεί να κάνει, το αποτύπωμα που πρέπει και μπορεί να αφήσει σ' αυτόν το κόσμο. Για να γίνει ένας καλύτερος κόσμος. Να τον βρούνε οι νέοι. Η κάθε επερχόμενη γενιά. Κι ετσι σταδιακά, σιγά σιγά να γίνει ο τόπος αυτός μια όαση της προσωρινής ζωής, ένα ικανό εφαλτήριο για την αέναη περιπλάνηση στους ευδαιμονικούς κήπους της αληθινής ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου