Ρέουν οι σκέψεις. Ρέουν και οι αναμνήσεις. Ο χρόνος λένε ότι είναι πανδαμάτωρ. Έχει την ικανότητα ή ιδιότητα να σου απαλείφει βαθμιαία τις άσχημες αναμνήσεις και έτσι επιβιώνουν οι σχετικά καλύτερες.
Παραμονές Χριστουγέννων. Τι να πρωτοθυμηθείς. Τη σοκολάτα που ήπιες σ ένα κλασικό καφέ της πόλης με την πιο ευχάριστη (τότε) παρέα που μπορούσες να έχεις; Φοβερή συνάντηση.
Το ζαχαροπλαστείο μιας επαρχιακής πόλης όπου ένα ζευγαράκι φοιτητών τρέμοντας από το κρύο δίσταζε να μπει μέσα γιατί δεν ήξερε αν του έφταναν τα χρήματα; Υπήρχε πιο μεγάλη ευχαρίστηση από το να κεράσεις τα παιδιά αυτά ένα γλυκό κι ένα καυτό τσάι;
Τον αποκλεισμό από τα χιόνια, καθ οδόν ταξιδεύοντας και την αναγκαστική διανυκτέρευση σε μικρή πόλη κοντινή, σ ένα ξενοδοχείο γεμάτο από ταξιδιώτες, κι αυτοί αποκλεισμένοι από ανάγκη;. Είχε διακοπεί παρακαλώ η συγκοινωνία στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης Αθηνών.
Αναπολώντας τώρα, λες ας ήμουν νέος ή νεότερος και ας είχα τέτοιες περιπέτειες.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
1 σχόλιο:
Νομίζω πως και στο κάθε σήμερα της ζωής μας φτιάχνουμε ανάλογες ιδιαίτερες στιγμές, που με το χρόνο θα τις αναπολούμε. Ας πουμε εκεί με το ζευγαράκι που μετρά τα χρήματα, μια ηλικιωμένη κυρία τους κοιτά και είναι εκείνη που αποφασίζει να τους κεράσει, εγώ ας πούμε. Μετά από χρόνια θυμάμαι το χαμόγελο ευτυχίας που μου χάρισαν.
Δημοσίευση σχολίου