Γνωστό το θέμα, αλλά ας το ξαναδούμε.
Βολτάροντας κανείς κυρίως στις παραλίες αλλά και σε άλλα δημόσια μέρη, βλέπει πόσο απίστευτα βάναυση και κακοποιός είναι η επίδειξη του ανθρώπινου σώματος και ιδιαίτερα του γυναικείου. Οι γυναίκες ειδικά δεν αντιλαμβάνονται το τι πρέπει να δείχνουν, πότε να το δείχνουν και πως να το δείχνουν. Θα πεις είναι ρατσιστικό να εμφανίζονται μόνο οι ωραίοι και οι ωραίες στις παραλίες. Ναι, αλλά είναι και φασιστικό να σου επιβάλουν να βλέπεις πράγματα που δεν βλέπονται ή δεν θα έπρεπε να βλέπονται.
Για όλα υπάρχουν λύσεις. Δεν χρειάζεται να κυκλοφορείς όλη μέρα με το μπικίνι. Να κάθεσαι σε κάποια απόσταση από τη θάλασσα και να πηγαίνεις εκεί χωρίς ένα απλό κάλυμμα. Το ίδιο και να πηγαίνεις για φαγητό ημίγυμνη. Υπάρχουν ωραιότατα καλύμματα στην αγορά που και θα ομορφαίνουν αυτή που τα φοράει, και θα κρύβουν ότι ελλειμματικό, ενώ σε πιο καλοσχηματισμένες καταστάσεις θα αφήνουν τη φαντασία να πλανάται ελεύθερα.
Οι γυναίκες δεν καταλαβαίνουν ότι όσο πιο λίγα δείχνουν τόσο πιο προκλητικές γίνονται. Και ειδικά τώρα το καλοκαίρι, πιστεύουν όλες ότι έχουν το σώμα της Αφροδίτης.
Να σημειώσω ότι δεν μιλώ από ηθικοπλαστικής πλευράς αλλά από αισθητικής και μόνον. Κανένα σώμα δεν είναι τέλειο, ανδρικό ή γυναικείο. Ίσως βέβαια εκεί κρύβεται και η μεγαλύτερη χάρη. Αλλά η έκθεση ενός γυμνού σώματος (και στην παραλία είναι σχεδόν γυμνό) δημιουργεί κάποια συναισθήματα. Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και σε ερωτικές σχέσεις πολλές γυναίκες επιθυμούν σβηστά φώτα. Ακριβώς για να μην φαίνονται οι ατέλειες που πιστεύουν ότι έχουν. Τώρα πως στην παραλία εκθέτουν αυτές τις ατέλειες άνευ φόβου και πάθους, αυτό δεν το καταλαβαίνω.
Και για να επανέλθω στην ερωτική σχέση (και να κλείσω), πρέπει να είναι και οι δυο αφόρητα και απελπιστικά ερωτευμένοι ώστε να ελευθερωθούν από το άγος του γυμνού σώματος και να χαρούν σε όλο το μεγαλείο τον έρωτα τους. Διότι είναι μεγαλείο να λατρεύεις την κάθε ρυτίδα, την όποια κοιλίτσα, την κάποια φαλάκρα, την τυχόν κυτταρίτιδα κλπ κλπ.
2 σχόλια:
Καλημέρα Καλή εβδομάδα πέρασα να σου πω και έπεσα πάλι πάνω σε γρι, γρι (γκρίνια) τώρα τα έβαλες με τις καημένες τις γυναίκες που δεν είναι μοντέλα χαχαχα δεν ξέρεις ότι η ομορφιά είναι στα μάτια εκείνου που την κοιτάει;Τι θέλεις δηλαδή να κάνουν μπάνιο με κελεμπίες οι γυναίκες; Άρχισε να βλέπεις με περισσότερη επιείκεια τα πάντα γύρω σου και να δεις που όλα θα πάρουν άλλη όψη ακόμα και τα άσχημα σώματα γυναικών αλλά και αντρών γι αυτούς δεν είπες τίποτα χαχαχα Καλημέρα και πάλι.
Βιργινία.
Βιργινία, αρχίζεις και μ’ αρέσεις. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ότι είμαι γκρινιάρης (όχι ακριβώς, χρησιμοποιώ ίσως πολύ το κριτικό μάτι), αλλά ο τρόπος που το θίγεις είναι ωραίος. Όπως και η συμβουλή που μου δίνεις. Μη με μαλώνεις όμως συνεχώς. Γνωστόν ότι η ομορφιά είναι υποκειμενική, γνωστότατον ότι μπορεί να λατρεύεις οποιαδήποτε ατέλεια του άλλου εφόσον τον αγαπάς. Εξάλλου οι τελευταίες σειρές της ανάρτησης αυτό λένε.
Μ’ έκανες και θυμήθηκα κάτι: προ πολλών ετών μια νεαρά κυρία είχε περίεργη μύτη, λίγο άσχημες γάμπες, μικρουτσικο στήθος. Αυτά μεμονωμένα. Σαν σύνολο (ντύσιμο, ομιλία, αέρας, κίνηση) ήταν πολύ ελκυστική. Τόσο που της έλεγα «μου διαταράσσεις τα εγκεφαλικά μου κύτταρα όταν σε βλέπω». Και δεν συνέβαινε τίποτε. Φαντάσου αυτός που θα την αγαπούσε.
Αυτά για απόψε. Όταν παρεκτρέπομαι σου επιτρέπω να με ανακαλείς στην τάξη.
Καλο βράδυ.
Πυκνή η μέρα σήμερα, γιαυτό άργησα.
Δημοσίευση σχολίου