ΣΚΗΝΕΣ...

Το συγκρότημα μεγάλο με  άπλετους χώρους, κήπους, γυμναστήρια, αίθουσες, πισίνες (παρόλο που είναι ΠΑΝΩ στη θάλασσα). Τα γνωστά 5στερα θερινά συγκροτήματα, που για όποιον έχει ταξιδέψει ανά τον πλανήτη αντιλαμβάνεται άμεσα ότι τα αστέρια παρ’ ημίν λίγη σχέση έχουν με την ορατή πραγματικότητα. Τέλος πάντων, αυτά έχουμε.
Ο κόσμος, μιας κάποιας (ικανής) οικονομικής επιφάνειας. Από τα 10 αυτοκίνητα, τα 7 αλλοδαπών, ανατολικών κατ’ αποκλειστικότητα κρατών. Πολυτελέστατα παρακαλώ. Το ίδιο και τα λίγα ελληνικά.
Στο πρωϊνό: Το ζεύγος αξιοπρεπώς ενδεδυμένο, η κυρία μάλιστα υπέρ το δέον. Αφού ξεχείλισε τα πιάτα, άρχισε να φτιάχνει σάντουιτς, φουσκωμένα κι αυτά. Στη συνέχεια από τη μεγάλη γυναικεία τσάντα (ξέρετε αυτές τις τεράστιες) βγάζει ένα ρολό αλουμινόχαρτο, τυλίγει ένα ένα τα σάντουιτς, μετά βγάζει ένα πακέτο μικρές πλαστικές σακουλιτσες, βάζει μέσα τα σάντουιτς και τα εξαφανίζει στην τεράστια τσάντα που έμοιαζε σαν έγκυος πλέον. Παιδιά δεν φαινόταν να υπάρχουν.
Παρακάτω ένας κύριος παίρνει μερικά αχλάδια και με τρόπο τα βάζει στην τσέπη του.
Αυτά σε ξενοδοχεία όπου εκ προοιμίου μπορείς να φας τα πάντα αλλά εντός του χώρου, όχι να τα βγάλεις από τον χώρο.
Και αυτά από ανθρώπους με εμφανή οικονομική επάρκεια.
Μικρό το κακό θα πεις.
Το χειρότερο; Η μαζική, έντονη και μανιώδης χρήση του διαδικτύου. Παντού. Στους κοινόχρηστους χώρους, στην παραλία, όλοι με τα tablet, στο φαγητό. Και το ακόμη πιο χειρότερο: ο εθισμός των παιδιών σ’ αυτό. Όλη η πιτσιρικαρία, αντί να παίζει, να έχει το κινητό στο χέρι. Ακόμη και στην αμμουδιά. Και ο γονιός να ταϊζει το 1 ½ χρ. παιδί έχοντας μπροστά του το tablet με το παιδικό παιχνίδι!!!
Αντί να ωθήσουν τα παιδιά στο διάβασμα τους δίνουν μια οθόνη και απαλλάσσονται από αυτά. Δεν ξέρουν ότι από το άψυχο χαρτί αντλείς κάτι το ζωντανό, ενώ από την κινούμενη οθόνη το μόνο που κάνεις είναι να νεκρώνεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα.